Katalog

“Unutma; karanlık olmadan aydınlık bir hiçtir.” Teşekkür ederim hayatıma. Teşekkür ederim çektiğim her bir acıya, yaşadığım her mutsuz geceye, tüm korkularıma, girdiğim her çıkmaz yola... Teşekkür ederim karanlığıma çünkü hiçbiri olmasaydı ben de olmazdım, acıyı yaşamasaydım mutluluğun tadını bilemezdim. İşte bu yüzden bilin ki her nerede ne yaşıyorsanız yaşayın, bazen acı çekmemiz gerekiyor ki mutluluk geldiğinde onu tanıyabilelim. Bazen karanlıkta kalmamız gerekiyor ki ışıklar yandığında aydınlığın ne demek olduğunu anlayabilelim... Zeynep, Onur, Burak ve Mert tam da her şey normale dönüyor derken yeniden karanlığın içine çekiliyor. Karantina serisi son perdeye doğru ilerlerken bir önceki durak olan Dördüncü Perde’yle karşınızda!

Japon şiirinde kiraz çiçeklerine dair yüzlerce, binlerce şiir söylenmişti… Eskiler çiçeklerin açmasını sabırsızlıkla bekler… dalından düşüp giden çiçeklere hüzünlenirdi… defalarca, tekrar tekrar aynı şeyleri dillendiren sayısız şiir yazılmıştı… Sachiko küçük bir kızken, bu şiirler ona çok sıradan gelir, pek duygulanmadan okuyup geçerdi. Yıllar geçip yaşı ilerledikçe eski zamanlarda yaşamış bu insanların sadece hoş ve zarif bir söz söyleme kaygısında olmadığını fark etmişti. Kirazların çiçek açmasını nasıl özlemle beklediklerini… sonra en görkemli zamanlarında dökülüp giden çiçeklerin yarattığı hüznü… Sachiko da ruhunun derinliklerinde hissetmeye başlamıştı. Nazlı Kar bir döneme, farklı bir coğrafyaya, Japon algısına, kültürüne bir yolculuk gibi... Dört kız kardeşin odağında gelişen bir “kadın romanı”. Yazar, satırlarında gelenek ve modernlik, Doğu ve Batı kavramlarını sorgularken okuyucusunu da kendisine katılmaya davet ediyor. Kitap adını, Japon şiirindeki bir söz sanatından alıyor. Kiraz çiçeklerinin baharda dallarından dökülmesini kar zannetmek… Kitabın kurgusu da bu imgeye uygun bir biçimde mevsimlerin döngüsünü aktarıyor, zamanın geçişine duyulan hüznü bize ulaştırıyor.

İdeallerini gerçekleştirmek için siyasete ümitlerle ve heyecanla giren Remzi Oğuz Arık, 14 Mayıs 1950’de Seyhan milletvekili seçilir, siyasetin karanlık yüzünü cerahat ve yalanla bezenmiş siyaset kurtlarını burada tanır. Açık sözlülüğü, samimiyeti, net tavırları ile siyasetin kaypak ve vefasız zemininde idealini gerçekleştirmek kolay değildi. İkbal yolunu değil fikirlerinin doğrultusunda tercih ederek DP’den istifa eder. Türkiye Köylü Partisi’ni 19 Mayıs 1952’de kurar. Kurduğu partiye “Türkiye Köylü Partisi” ismini vermesi tesadüf değil, önemli bir tercihtir. Ne yazık ki, bu konu üzerinde durulmamıştır. Birinci Büyük Kongresi’ni 26 Ekim 1952’de, ikincisini 30 Ekim 1953’te yapar ve 1954 seçimlerine hazırlanırken, ölümüne sebep olan uçak kazasından (3 Nisan 1954) önce hemşehrilerine şöyle seslenir: “Görüyorsunuz ya çocuklar, bizim iffetimizden, doğrularımızdan başka hiçbir şeyimiz yoktur. Hepimiz fakiriz, hayatımız şahsî mücadele ile geçiyor. Bizler kendi kendimizden kuvvet alıyoruz. Tek dayandığımız dürüstlüğümüz, çalışkanlığımız ve iffetimizdir.” Paris’te öğrenime gelen Anadolu çocuğuna sahip çıkarken ve idealini aşılarken de “Çocuklar, biz yatakta değil, darağacında ölmesini bileceğiz” diyordu. Kozan’ın bu idealist ve muzdarip evladı, çilesini ve derdini kendine dâva edindiği vatan toprağına, gökten düşerek kavuşur. “Kullanışlı adam” olmayan idealist R. Oğuz Arık; öncelikle “muallim” ve “eğitici”, “araştırmacı” ve “yazar”, mesuliyet sahibi, kıymet bilen “kalb adamı” ve “aile babası”dır. Hayatı ve mücadelesi bir bütün, hem mareşal hem nefer, kibirsiz ve mütevazı “idealist bir fikir adamı”dır. Bu kitapta; Remzi Oğuz Arık’ın siyasete atıldıktan sonraki siyasî yazı ve konuşmalarıyla kurduğu partinin vefatına kadarki çalışmaları yer almaktadır.

Selim İleri, Bir Gölge Gibi Silineceksin’de kıyıda köşede kalmış, geçmiş zaman okumalarındaki çiziktirmelerini gün yüzüne çıkarıyor. Üzüntüler, yüzleşmeler, kırılganlıklar, hesaplaşmalar. Anımsayışlar… Artık tamamen ve sadece metni ve yazarın büyüsünü esas alan saptamalar var bu cümlelerde. Selim İleri, kendi yapbozunu yapıp yine kendisi bozuyor; böylelikle hem kendi belleğine hem de edebiyata bir meydan okuma denemesine girişiyor. Bir Gölge Gibi Silineceksin, yüzyıllık birikime onurlandırma merasimi… Buradaki, bu kitaptaki çiziktirmeleri handiyse gelişigüzel sıraladım, karşıma çıktıkları gibi. En eskisi herhalde bir otuz-otuz beş yıl önceden kalmış olmalı. Bazılarını ne zaman yazdığımı iyi kötü hatırlıyorum. Bazıları birtakım metinlerin ön çiziktirmeleri. Yarım kalmış taslaklar. Yarım kalmış tasarılar. Birçok yazıklanış... Bazıları, bütün bütün aklımdan çıkmış. Çiziktirmelerin en yenisi, bir dostun ölümünden sonra yazdıklarım, bu yıl. Kitaba alırken kimi çiziktirmeleri elden geçirdim; kimilerine hiç dokunmadım. Elediklerim, yok ettiklerim oldu. Defterlerde, dosyalarda, kitap aralarında kalmış başka çiziktirmeler kim bilir? (Tanıtım Bülteninden)

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj… Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj… Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı’dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı

Renklerle coşan, acılarla boğuşan bir ressamın hikâyesi... Fikret Muallâ, Cumhuriyet döneminin en önemli ressamlarından biridir. Bir süre Ayvalık’ta resim öğretmeni olarak görev alan Muallâ, yaşamını büyük ölçüde Paris’te sürdürdü ve burada hayata veda etti. Yaşamının en önemli travmasıyla 1937 yılında karşılaştı. Galatasaray Karakolu’nda saatler boyu gördüğü işkence sonucu akli dengesi bozuldu ve bu yüzden akıl hastanesine kaldırıldı. Fikret Muallâ iki yıl sonra Paris’e kaçtı ve bir daha Türkiye’ye dönemedi. Paris’te Abidin Dino, Avni Arbaş, Bedri Rahmi Eyüboğlu başta olmak üzere Türk sanatçıların ve Hasan Esat Işık ile Üstün Üstündağ gibi aydınların dostluğunu kazandı. Resimdeki yeteneği günden güne beğeni topluyordu. Ancak bu ilgi onun geçimini sağlamaya yetmiyordu. Bu kitapta Fikret Muallâ’nın yoksulluk ve perişanlık içinde geçen yaşamına tanık olacaksınız.

Oysa öldürür herkes sevdiğini Bu böyle biline, Kimi acı bir bakışıyla, Bir tatlı sözle kimi, Korkak öpmesiyle, Cesur kılıcıyla! Kimileri gençken öldürür, Ve bazısı yaşlanınca; Şehvetin elleriyle boğar kimi, Kimi de paranın marifetiyle: En kibarı bıçak kullanır, çünkü Ölüm daha çabuk soğur böylece.

Pierre, dünyanın en büyük soytarısıdır. Öyle ki, bu dünyada onun yapabildiği gösteriyi ondan başka kimse yapamaz. Pierre’in hayatı, kulisine girmeye çalışan Isabelle ile değişecektir. Herkes, dışarıdan göründüğü gibi midir? Yoksa biz insanları öyle görüp, kendimize göre mi anlamlandırırız?

Yvette, rahip olan babası, kız kardeşi, büyükannesi ve halasıyla birlikte bir köyde yaşamaktadır. Annesinin genç ve beş parasız bir adamla kaçmasından sonra buraya taşınmışlardır. Yvette ve kardeşi Lucille, tekdüze köy yaşamında sıkıntıdan patlamaktadırlar. Ne var ki, Yvette bir süre sonra bir çingeneyle tanışacak, o güne kadar hiç bilmediği duyguların tadına varacak, tüm yaşamı değişecektir. Modern çağ İngiliz edebiyatının en büyük yazarlarından D. H. Lawrence’ın, ünlü Lady Chatterley’in Sevgilisi’nden hemen önce kaleme aldığı Bakire ile Çingene, çok geçmeden yazarın en etkileyici yapıtları arasına girdi. Bu kısa romanda, Lawrence, çoğu kez olduğu gibi cinselliği olanca içtenliğiyle ele alıyor. Bakire ile Çingene, yazarın, “özgürleşmenin öncüsü” olarak görülmesine yol açan yapıtlarından.