Katalog

Bu kitap, aileleri okulla tanıştırmak ve okulun içinde yaşananları eğitimci gözüyle yansıtmak; eğitimcilere de ailelerin penceresinden yansıyanları göstermek için yazılmıştır. Okul ve aile arasındaki çatışmaların çocukları ve gençleri nasıl etkilediğini, onların tutkularını nasıl yıllar içinde eksilttiğini; kurulacak okul-aile ilişkisinin nasıl olması gerektiğini, davranış ve tutumlarımızı değiştirerek neleri var edebileceğimizi göstermekten öte bir amacım var: “Çocukların-gençlerin büyülü hayallerine eşlik edebilmek.” Müjdat Ataman, Açılın Ben Öğretmenim kitabından sonra Açılın Ben Çocuğum adlı eserde ele alıyor eğitim sistemini ve bu sistemin kahramanlarını. Farklı üslubu ve farklı bakış açısıyla çok ses getirecek yeni bir kitapla buluşuyor Elma Yayınevi okurlarıyla. Açılın Ben Çocuğum…

“Lütfen bana kendini unutturma!” Zeki, hayatı bütün renkleriyle, en derin duygularıyla yaşayan, yaratıcı, sevgi dolu, âşık bir kadın, başarılı bir yazar: Maya; yirmi senedir ikinci baharını paylaştığı, ona hayran, âşık, duygusal, notalarla, repliklerle haşır neşir bir erkek, gözde bir sanatçı: Atlas; çocuklarıyla beraber sevginin pekiştirildiği mutlu bir aile ve aniden hayatlarına inen, dünyalarını çökerten bir illet… hastayı ölmeden defalarca öldüren, kimliğini yok eden, eşi yaşıyorken dul bırakan, tedavisiz, umutsuz hastalık: Alzheimer. Maya kocasının yanağını okşadı, “Lütfen bu dediklerimi unutma. Benden, benimle olan kendinden kaçmak isteyeceğin günler olursa, tereddüt etmeden uzaklaş... Ama çok uzun değil. Geri dön tekrar. Ben hatırlamasam bile dön.” “Aşkım, sen her şeyimsin benim. Kalacağım, gideceğim, döneceğim… her yer senin olduğun yer. Sen, yuvamsın benim.” Sevdiği kadının kendisini bir gün hiç hatırlamayacağını, bütün bu sevişmeleri, öpüşmeleri, kucaklaşmaları unutacağını düşünmek Atlas’ın içini acıtıyordu... Ona hasret kalacağı günlerin acısını çıkarmak ister gibi sarıldı karısının bedenine. İkisi de ne zaman gerçekleşeceğini bilemedikleri o meşum gelecekle ilgili birbirlerine şimdiden duydukları hasretle, inişli çıkışlı bir ruh haline girmişti. Bedenleri sevgiyle, ihtirasla, tutku ve şefkatle, mutluluk ve hüzünle sevişiyordu. Yeni romanı “Unutkan Aşk”ta Bezmen, günümüzde hayli yaygın olan Alzheimer’ı bir aşk hikayesi üzerinden anlatıyor. Ne olduğunu bilsek de hakkında çok fazla fikir sahibi olmadığımız Alzheimer’ın en başından sonuna dek, aşama aşama ilerleyişine tanık oluyoruz. Ve “Akıl unutur, kalp unutmaz!” diyor… Aynı zamanda bilgi de veren çok çarpıcı bir roman. Eskiden 70’li yaşlarda rastlanırken Alzheimer, artık 60’lı yaşlara inmiş. Güzel, faydalı ve insanı düşündüren bir roman. İnsanın delicesine sevdiğin birinin yüzünü bile unutacak noktaya gelmesi korkunç bir şey olsa gerek. Finali de çarpıcı. Tebrik ediyorum Nermin Bezmen’i, denk gelirse mutlaka okuyun diyorum. -Ayşe Arman-

Zaten hayatın zevkinde, eleminde o başka ne bulmuştu ve ne bulacaktı? Eziyet, daima eziyet, sonsuza kadar eziyet değil mi? Herkeste böyle miydi, diye merak etti, hayır, mesela şu geçenlerin hepsi onun fikrinde yer etmiş bu şeylere kim bilir ne kadar yabancıydılar! “19. yüzyılın sonunda yazılan bu hikâyelere erkeklerin kadınlar hakkındaki düşünceleri, aşka dair söylemleri ve hayatta kadınlar ile erkeklerin oynadıkları rolün etkisi gibi temalar girer. Mehmet Rauf edebiyatının genel özelliklerini oluşturan bu unsurlar yazarın üslubunu da etkilemiş, aşk, kadın ve bunlarla birlikte düşüncelere dalan erkeğin iç muhasebeleri tabiatı da içine katan benzetmelerle süslenmiştir.” Seval Şahin

Kitap bilgisi bulunmamaktadır.

Kel bir oğlan varmış geçmiş zamanlarda... Yaşlı anasıla birlikte küçük bir kulübede yaşarmış. Kulübesinin küçük bahçesinde bir dut ağacı, altında sakalını sallayarak otlayan, geviş getiren, toprağı tırnağıyla hep eşeleyen, zaman zaman meleyen kara bir keçisi varmış.

Stevenson’ın İspanya’nın ücra bir köşesinde, dağlarda geçen bu tüyler ürpertici öyküsü çürümekte olan aristokrasi ve trajik aşk temalarının yanı sıra vampirlik anıştırmalarıyla dikkat çeker. İlk kez 1885 Noel’inde The Court and Society Review’da bir hayalet öyküsü olarak yayımlanan Olalla, tıpkı Dr. Jekyll ile Bay Hyde gibi Stevenson’ın düşlerinden çıkmıştır. Yazar düşünde gördüklerini geleneksel bir anlatıya dönüştürürken çektiği zorlukları bir yazısında bizzat anlatır. Yarımada Savaşı (1808-1814) sırasında İspanyol ordusuyla birlikte savaşırken yaralanan genç bir İskoç subayı hastanede tedavi gördükten sonra hava değişimi için yoksul düşmüş soylu bir ailenin evine pansiyoner olarak yerleştirilir. Orada kendini akla hayale sığmayacak olayların içinde bulacaktır. Olalla, gotik edebiyatın kimi özelliklerini barındırır: Stevenson’ın yaman fırtınaların tozu dumana kattığı kıraç ve dağlık arazilerdeki viran bir konakta geçen öyküde yarattığı kasvetli atmosfer, soyunun günahlarının kefaretini ödemek için dünyadan elini eteğini çeken olağanüstü güzellikte bir genç kız, lanetlenmiş bir soy, sadizm… Yazıldığı tarihten beri görmezden gelinen bu muazzam öykü, Modern Klasikler Dizisi’nde yerini alıyor.

Açıköğretim Üniversitesi kitabıdır.

Küçük Kaplumbağa güneşi, ağaçları, nehri ve arkadaşlarını selamladı

Kıbrıs Meselesi ile ilgili belki yüzlerce kitap yayınlanmış, sizler de bunların birçoğunu okumuşsunuzdur. Bu kitap da bir Kıbrıs kitabıdır. Fakat bu güne kadar okuduklarınızdan çok farklı olduğunu hemen söyleyebilirim. Bir kere, bu kitap sizi, istatistiki ve tarihi bilgilere boğmayacak bir romandır. Kıbrıs Barış Harekâtında bölük komutanı olan Üsteğmen Yıldırım’ın yaşadığı, içinde rol aldığı müthiş bir olayın üzerine kurgulanmıştır. Savaş sahneleri, gerçekten savaşı yaşayan birinin anlatabileceği şekilde çok canlı, çok açık verilmiş, savaşa katılanların ruh halleri tam bir gerçeklikle ifade edilmiştir. Hiç bilmediğiniz yaşanmış gerçekler, askerlerin ve subayların psikolojileri, Kıbrıs Türk Mücahitleri ile olan ilişkiler, sade, yalın anlatılmış, abartıya hiç yer verilmeden olanlar tasvir edilmiş. Savaşın en şiddetli zamanında, esir edilen bir gurup Rum sivil, yaşlı erkek, kadın, genç kızlar ve çocuklarla bir bölük komutanı arasında yaşanan gerçekten ibretlik, gerçekten inanılması güç, fakat doğru bir olay tüm detayları ile okuyucuya sunulmuş, düşman, hatta savaşan iki millet arasında sıkışıp kalan esirler ile bölük komutanının kurduğu iletişim, dostluk; okuyucuyu derin derin düşündürecek ve gayri ihtiyari, “ insanlık ölmemiş “ dedirtecektir. Kıbrıs’ın cehennemi sıcağı altında, mataralarında belki de dudaklarını ıslatabilecek kadar suları olan, aç ve susuz askerlerin, susuzluktan ve açlıktan kıvranan esirlere yaklaşımı, onlara yardım edebilmek için yaptıkları fedakârlıklar, romanın ana konusunu oluşturmuş ve ne olacağı sorusu romanın sonuna kadar uzanarak sıkmadan merak duygusunu güçlendirmiştir. Romanı üç kelime ile özetlemek istersek; SAVAŞ – ZAFER ve İNSANLIK diyebilirim. Galipler ile mağlupların ilişkileri, insanlık bandında buluşmaları ve savaşı insanlık anlayışının kazanması… Yarbay Arap Burhanettin’i, Üsteğmen Yıldırım’ı, Maria’sı, Stavros’u, Mücahitleri ve askerlerimiz ile bir bütün olan kahramanları zevkle okuyup merakla sonuna kadar takip edeceğinizden eminim. Bu Kıbrıs kitabını, diğer bütün Kıbrıs kitaplarından ayırt eden özellik, yukarıda kısa kısa sözünü ettiğim, savaş, zafer, insanlık ve bunların yarattığı duygu zenginliğidir. Okursanız, hele bu günlerde yok edilen kültürel değerlerimizi, bizim askerlerimizin savaşta bile nasıl yaşattıklarını görecek ve gurur duyacaksınız. Okumazsanız, bunlardan yoksun kalacağınız için kaybedeceğinizden adım gibi eminim… Hüseyin Adıgüzel