Basit Katalog

Bugün kadın-erkek milyonlarca insan iç sıkıntılarını ve korkularını Koruyucu Tılsımlar taşıyarak yatıştırıyor. Kulağınızdaki inci küpe, boynunuzdaki akik kolye, parmağınızdaki zümrüt yüzük, saçınızdaki kına ya da anahtarlığınızdaki tavşan ayağı zerafetinizi tamamlayıcısı olarak elbette ki beğeninizi yansıtıyor. Peki, bütün bunların aslında nasıl birer Koruyucu Tılsım olduğunu da biliyor musunuz? Dünyaca ünlü yazar Desmond Morris, 70 dolayında ülkeyi gezerek 100'ün üzerinde Koruyucu Tılsım'ı bu kitap için fotoğrafladı ve bugünkü anlamlarını tarihsel kökenlerine inerek sizler için kaleme aldı.

"Lisa Genova’dan nasıl hatırladığımıza, neden unuttuğumuza ve anılarımızı muhafaza etmek için neler yapabileceğimize yönelik büyüleyici bir inceleme. Hiç geçen hafta izlediğiniz filmdeki aktörün ismini hatırlayamayınca panik oldunuz mu? Peki ya odaya ne yapmak için girdiğinizi hatırlayamadığınızda? Eğer kırklı yaşlarınızdaysanız, muhtemelen bu ufak şeyler sizi güldürmek yerine tedirgin ediyor. Tüm bunların Alzheimer’ın ya da demansın habercisi olduğunu düşünseniz de, bu örneklerdeki unutma eylemi tamamen normal. Çünkü hafıza ne kadar harika olsa da mükemmel olmaktan uzaktır ve unutmak, insan olmanın en tabii parçasıdır. Nörolog ve edebiyatçı Lisa Genova, Hatırla! Hafıza Bilimi ve Unutma Sanatı’nda anılarımızı nasıl ürettiğimizi ve onları nasıl hatırlamaya devam edebileceğimizi inceliyor. Bu kitapta, hangi hatıraların geçici olarak oluşurken hangilerinin sonsuza kadar silineceğini; neden bazı anıların saniyeler içinde unutulurken (mesela şifreler) bazılarının sonsuza kadar unutulmamak üzere kodlandığını (mesela düğününüz); anıların duygu, uyku, stres durumları ve çeşitli bağlamlara göre nasıl değişebildiğini göreceksiniz. Hafızanız için öğrenilmiş beklentiler oluşturduğunuzda, onunla çok daha iyi bir ilişki kurarsınız. Bu, unutmaktan korktuğunuz bir hayatı tamamen değiştirebilir. “Beyin bilimi hafızanın gizemlerini çözüyor ve bu heyecan verici hikâyeyi anlatmak için Dr. Genova’dan daha iyisini bulamazsınız.” —David Eagleman “… Lisa Genova, popüler bilimle kişisel gelişimi harmanlayarak hafızanın işlevine dair kolay okunur bir metin oluştururken, iyi hafıza için ipuçları da paylaşıyor... Bu araştırma, araba anahtarlarını nerede bıraktıklarını nasıl ve neden sürekli unuttuklarını merak eden herkes için kolay bir başlangıç noktası.” —Publishers Weekly"

"İnsanlarla acı verici deneyimler yaşadığımızda ya da başımıza zor anılara dönüşen olaylar geldiğinde, kendimizle bilinçdışı anlaşmalar yapabiliriz: “Bir daha asla böyle bir duruma düşmeyeceğim,” ya da “Bunun için kendimi asla affetmeyeceğim,” gibi. Ancak bu anlaşmalar genellikle özeleştiri, güven eksikliği ve erteleme gibi zararlı ve katı davranışlarla sonuçlanır. Bu zarar verici anlaşmaların farkına varıp onlardan özgürleşmedikçe asla gerçekten iyileşemeyiz. Bilinçdışı Anlaşmalardan Özgürleşmek Çalışma Kitabı, okurlarına bu anlaşmaları ortaya çıkarıp değiştirmeye yönelik iyileşme yolları sunuyor. Bu yollar okurlara şu konularda yardımcı oluyor: • Özbakımı günlük hayatın parçası hâline getirmek, • Utancı şifalandırmak, • Güvene doğru ilerlemek ve kendini soyutlamayı bırakmak, • Depresyon, kaygı (anksiyete) ve kopuk ruh hâlinden çıkış yolunu bulmak, • Öfkenin canlandıran gücüne sahip çıkmak, • Bağımlılığın katmanlarıyla çalışmak, • Cinselliği geri kazanmak, • Geçmiş travmaları çözmek, • Yaşamda daha fazla seçenek ve özgürlük yaratmak. Sarah Peyton’ın hazırladığı bu çalışma kitabı, okurlara, nezaket, sıcaklık ve merakla içe dönmeye ve kendini iyileştirme imkânı sağlamaya yönelik araçlar sunuyor. “Travmalardan oluşan bir dağa tırmandığınızı, oradan nasıl geri döneceğinizi ve aşağı nasıl ineceğinizi bilmediğinizi hayal edin. Hayatınızı dönüştürecek bu çalışma kitabında Sarah Peyton, okurun dinlenip mola vermesine ve isterse daha derinlere dalmasına imkân veren alıştırmalarıyla, bu labirentte dolaşmaya yardımcı olacak açık bir harita sunuyor.” –Benjamin Burton, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Doktoru, Çevreci, Girişimci, Kişiler Arası Nörobiyoloji ve Şiddetsiz İletişim Eğitmeni"

Mihrem Çelik işinde başarılı üst düzey bir askerdi. Her şeyi altüst eden bir hata yaptığını fark ettiğinde ise çok geç kalmıştı. Yaptığı hata onu Iğdır Merkez Komutanlığına götürdüğünde hatasını düzeltmek için elinden gelen her şeyi yapmaya hazırdı. Ama atladığı bir pürüz vardı. Aşk, kapıyı çalınca açacak mıydı? ... Semih Karaaslan 1.95 santimlik boyu ve dev cüssesiyle görenin bir daha unutamayacağı bir adamdı. Keskin nişancı olduğu kadar bakışlarıyla da insanların içini okurdu. İhaneti en derininde hissetmiş, bir anda dört yıllık ilişkisini bitirmişti. Her şey bitti derken yeniden başlar mıydı? Peki, kalbini hissettiğinde ne kadar görmezden gelebilirdi? & "Iğdır küçük bir yer, hatırlatmak istedim." Dudakları yukarı doğru kıvrılırken gözlerinde anlam veremediğim parıltılar vardı. Arkamı dönüp bavulumla ilerlemeye devam ettim

"Müzik başlangıçta ve çoğu zaman “canlı müzik” idi. Kayıt teknolojilerinin gelişmesiyle önce evlere (gramafon), sonra yollara, sokaklara (kasetçalar, onun “yürüyen dinleyici” sürümü), nihayet asansör ve mağazalara (sayısal biçimler), kısaca gündelik yaşamın her anına ve dokusuna sızdı. Eskiden müziği ya çalmanız ya da çalanların yanına gitmeniz gerekirdi artık müzik ve müzisyenler cepte taşınabiliyor. Böylesine bir yaygınlığın nedeni kuşkusuz bir gereksinimin dindirilmesiyle ilgilidir. En kolayından “ruhumuzu” besliyordur?! Dayatılan bir tüketim algısının sonucu olduğunu da düşünenler de var elbette. Sonuçta kuşların cıvıltısı, dalgaların şırıltısı ya da kükremesi yerine, mekân ve zamanla sınırlı olan müziği zaman ve mekândan bağımsız kılarak “hep” dinler olduk. Ama yine mekâna ve zamana bağlı olarak farklı müzikler dinleyebiliyoruz. Yemekte başka, arabada başka; gençken başka yaş aldıkça başka müzikler. Müzik beğenimiz değişiyor ama nasıl? Müzik bazı duygularımızı harekete geçiriyor deniliyor ama o anki duygularımız müzik tercihimizi belirleyemez mi? Batı klasik müziğini dinlemenin eğitimi, kültürel birikimi ya da “yüksek” sınıftan olmayı gerektirdiği düşünülür ama salgındaki kapatmalar sırasında gördük ki bütün İtalya opera aryalarını balkondan dinliyordu. Eğitim, kültür, sınıf vb. müziğin “kalitesinin” ölçüsü olarak alındığında herhangi bir müziği beğenmek, sevmek, seçmek mümkün müdür? Müziği dinliyor muyuz, tüketiyor muyuz?"

"“Müzik ve politika her zaman iç içeydi.” Politikacıların ısmarladığı yapıtlar ya da devrimcilerin bestelediği marşlar her zaman politik değil miydi? Bugün hâlâ türküler ve şarkıların Türk, Ermeni ya da Rum kökeni üzerine tartışmaların sürüp gitmesi politik değil midir? Mozart'ın senfoni ve konçertolarında arayıp duracağımız politika, operalarında göz çıkarır. Senfonileriyle politikaya göndermeler yapan Beethoven sonuncusunda politikayı dillendirir. Özgürlük operalarının bestecisi Verdi, aynı zamanda politikacıydı. Wagner, Komünist Manifesto'dan sadece bir yıl sonra Sanat ve Devrimʼi kaleme aldı; Müzikte Yahudilik kitabıyla, bizzat torunu tarafından, Yahudi karşıtlığının bayraktarlığıyla anıldı; Hitler ve Nazilerce baş tacı edildi. Mascagni ömrünü İtalyan milliyetçiliğine, şovenizmine ve faşizmine hizmet ile tüketti. Tescilli faşistler Furtwangler ve Karajan'ın yönettiği pek çok yapıtın kaydı, bugün hâlâ en iyi yorumlar arasındadır. Şostakoviç müziğine gizlenirken, Stalin onun bestelerini ideolojisi için kullandı. Hans Eisler ve Kurt Weill komünist olduklarını asla saklamadılar. Pete Seeger, McCarthy döneminin cadı avında insanlık onurunu asla yitirmedi, hiç kimsenin ismini vermedi. Cem Karaca o kadar politikti ki nihayetinde nasibine politik bir yargı düştü: ""Dönek."" Sonuçta müzik de hayatın bir dili ve dile getirilecek şeyler arasında politika da var. Fırat Kutluk bu dile gelişin nasıl gerçekleştiğini müzik ve politika ilişkisi ve işlevselliği üzerinden çözümlüyor. Müzik ve politika bugün de iç içe."

Türkiye ile Yunanistan arasındaki sorunlar uzun zamandan beri dünya kamuoyunun gündemine yerleşmiştir. İki ülke arasındaki sorunlar yalnızca ortak bir denize kıyısı olan iki komşunun, sınır anlaşmazlıklarından ibaret değildir. Tarihsel mirasın ortaya çıkardığı ve Türk-Yunan ulus devletlerinin "çabaları" ile beslenmiş daha büyük sorunlar söz konusudur. Ege'nin paylaşılmasından Kıbrıs'a, azınlıklara karşılıklı güvensizliğe uzanan sorunlar bütünü yalnızca dönemsel rahatlamalarla 'idare' edilmektedir.

"Osmanlı saltanatının son döneminde başlayan “Klasik Batı Müziği” ile modernleşmenin basamaklarında yükselme hevesi Cumhuriyet ile beraber bir ülkü haline gelmiştir. Klasik müziğin ithalinden klasik müzikte doku nakline geçilmiştir. Ulus inşası ulusal müziği gerektirirken, ulusal müzik de kaynaklarını halkın bağrında arayacaktı. Aradı da... Peki, derleme çalışmaları bilimsel bir sonuca vardı mı? Köy Enstitüleri, Halkevleri girişimlerinin sonuçları ne oldu? Bu kurumların kapatılması müzikte ufkumuzu açtı mı? “Köçekçe”ye klasik Batı müziği aşısı tuttu mu? “Klasik Türk Musikisi” yasağı ulusal bir müziğin oluşumuna zemin ve zaman kazandırdı mı? Türküleri etnik kimliğinden arındırmak onları ulusal kıldı mı? Biz bugün, ne dinliyoruz? Bir önder, siyasetçi ya da seçkinler; ulus, ulusal kültür, ulusal müzik yaratmak için politikalara mı sahip olmalıdırlar yoksa talimatlar yeterli midir? Bir provadan diğerine ulusal müzik yaratılacağı beklentisi fazlasıyla hayaldi belki ama konservatuvarların ilk ya da onuncu mezunlarıyla hedefe varılacağı gerçekçi miydi? Müzik adına yapılanları, içeriklerinin anlamını ve uygulamanın sonuçlarını sorgulayan makaleler. Ne yapılmaması gerektiğini sergileyen ve yapılabileceklerin ipuçlarını barındıran bir kitap..."

"Başkan Obama ona Beyaz Saray Değişim Şampiyonu adını verdi. Helen Keller Başarı Ödülü’nü ve Forbes 30 Under 30 listesinde yer aldı. Bill Clinton, Başbakan Justin Trudeau ve Şansölye Angela Merkel de Haben’ı onurlandıran isimler arasında. Görüp duyabilen insanlar için tasarlanmış bir dünyada sağır ve kör olarak büyümek, Haben Girma için büyük zorluklarla başa çıkmak demekti. Birileri ona “Yapamazsın,” dedikçe Haben her seferinde bunun aksini kanıtladı. Engelinin, onun önünde bir engel olduğuna bir an olsun inanmadı. Başardığı her şeyde kendine olan güveni biraz daha arttı ve bugün binlerce engelli insanın umudu oldu. Engelli bir birey olarak çocukluğundan beri verdiği bireysel mücadele, daha çok kişi için mücadele edebilmek adına Harvard Hukuk Fakültesi’ne girmesiyle sonuçlandı. Burada, görme engelliler için geliştirilmiş Braille alfabesi ile diğer insanlarla iletişim kurabileceği bir sistem geliştirdi ve bu sayede dönemin Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Obama ile özel bir toplantı gerçekleştirip Beyaz Saray’da bir konuşma bile yaptı. Şimdi ise oldukça başarılı bir engelli hakları avukatı. Haben, kendi kaleme aldığı hayat hikâyesi ile okuyucularını engelleri aşmak üzerine ilham verici bir yolculuğa çıkarıyor. "