Yazara Gore Listeleme

İki kanatlı ve iki ayaklı bir canlı bize hem özgürlüğü, serüvenciliği ve mutluluğu, hem de yuva rahatlığını, güveni ve nikbinliği hissettiriyor. Kalabalığın ve gürültünün içinde sesi kısılmış, yolunu zaman zaman kaybetmiş olsa da, hem gökte hem de yerde umudu tazeleme işçiliğine devam ediyor. Yazar, hiç var olmamış şakacı, hüzünlü, neşeli, melankolik, çilekeş kuşlar tasavvur ediyor. Çizer de onlara formlarını, renklerini giydiriyor. Ece Temelkuran ve M.K. Perker, aynı gökyüzünün altından bize bir kuş ağacı gönderiyorlar; berrak bir gökyüzü ve neşeli topraklar istiyorsak eğer, hayal etmenin hakkı da verilsin diye.

’This is essential’ Margaret Atwood on Twitter ‘She's one of the most acute and perceptive analysts of the furtive growth of fascism. Everyone should know about this’ Philip Pullman ’Vibrates with outrage’ The Times An urgent call to action from one of Europe’s most well-regarded political thinkers, and a field guide to spotting the insidious patterns and mechanisms of the populist wave sweeping the globe – before it’s too late. ‘It couldn’t happen here’ Ece Temelkuran heard reasonable people in Britain say it the night of the Brexit vote. She heard reasonable people in America say it the night Trump’s election was soundtracked by chants of ‘Build that wall.’ She heard reasonable people in Turkey say it as Erdoğan rigged elections, rebuilt the economy around cronyism, and labelled his opposition as terrorists. How to Lose a Country is an impassioned plea, a warning to the world that populism and nationalism don’t march fully-formed into government; they creep. Award winning author and journalist Ece Temelkuran identifies the early-warning signs of this phenomenon, sprouting up across the world, in order to define a global pattern, and arm the reader with the tools to root it out. Proposing alternative, global answers to the pressing – and too often paralysing – political questions of our time, Temelkuran explores the insidious idea of ‘real people’, the infantilisation of language and debate, the way laughter can prove a false friend, and the dangers of underestimating one’s opponent. She weaves memoir, history and clear-sighted argument into an urgent and eloquent defence of democracy. No longer can the reasonable comfort themselves with ‘it couldn’t happen here.’ It is happening. And soon it may be too late.

İkiliklerin tartışıldığı, kahramanların rol aldığı tragedya çağından, insanın karmaşık öyküsünün sürekli yeniden karıldığı modern topluma ulaşmış olan düşünceyi aynı ikiliye yeniden sıkıştırmamak için... Belki de bunca sert gerçeğin karşısında yazının ve kitabın sağladığı tek direnç noktası bu.

Müjdeliyorum: Yeni çağın yeni kıtası, "iç"tir.Kıpırtısız seyahatlerin vakti gelmiştir. Pek yakında insan,kendi "iç"ine gidecektir. Ve: Kendimden bir melek kopartıp, fırlattıysam bile "sözlü" âle-me, yine de hiçbir şey onu bir karıncaya çeviremeyecektir.işte bu yüzden, atıp çözdüğüm düğümleri, bu iç yolculuk hi-kâyesini -elbette hâlâ taşıyorsa meleksi kıpırdanışları- bu sözleri, sadece melekler sevecektir.