En Son Eklenenler

E-KPSS DENEME SINAVI KAYNAK KİTABI

Üzerine yazmak istediğim atmosfer, birkaç yıl önce annemle gittiğimiz Meksika seyahatinde ortaya çıkmıştı. Bizi havaalanına götürmek için kiralanmış olan otobüsle ilgili bir karışıklık olmuştu ve otobüs bizi tuhaf bir otelin pembe karolu avlusuna bırakmıştı. Hoparlörlerden Albinoni'nin Adagio'su duyuluyor ve üzerimize bir şeyler yağıyordu, havaya baktığımızda kül olduğunu anlamıştık. Elif Batuman'ın Budala'sı ergenlik ile yetişkinlik, aşk ile cinsellik ve konuşmak ile yazmak arasında duran bir güneş saati adeta; gölgenin ne yana düşeceği ise muazzam bir muamma. Harvard'daki ilk senesinde genç bir kadın, adı Selin, aylak aylak dolaşıyor kampüste. İlk kez gördüğü e-posta, içemediği birkaç şişe bira, klasik edebiyatıyla Rusça, arkadaşları Ivan ve Svetlana. Nasıl duruyor hepsi bir arada? Selin binbir kültür arasında dolaşıp farklılıkları ve aynılıkları, saçmalıkları ve akla yatkınlıkları anlatıyor. İmgelerle dolu masalsı diliyle, derin bir duygusallıkla, entelektüel mizahıyla. Anı ile kurmacanın arasına gerilmiş ince bir ip Budala ve Elif Batuman bu ipin üzerinde ustalıkla yürüyor.

Hiçbir zaman bir ateşi iyice söndürdüğünüzden emin olamazsınız. Her zaman hâlâ için için yanmakta olan bir köz kalır geride. Ailesiyle birlikte Arjantin’in kuzey adalarından birinde yaşayan çiftçi Wenceslao, yılın son gününe komşu adadaki akrabalarıyla kutlayacakları yılbaşı akşamının hazırlıklarıyla başlar. Fakat büyük aile masasında yine iki sandalye boş kalacaktır: Altı yıl önce ölen oğlunun ve bu kaybın acısını ilk günkü tazeliğiyle yaşayan karısının sandalyeleri. Bu boş sandalyeler aynı zamanda baba Wenceslao’yu anılarla sanrıların, gerçekle düşün birbirine karıştığı, bütünüyle başka bir boyutta yaşamaya mahkûm eden boşluklardır. Saer, en çarpıcı romanlarından biri kabul edilen Muhteşem Limon Ağacı’nda, insan yazgısının belki de en büyük sorunlarından birini, acıyı ve bu acıya rağmen yaşamak zorunda olma halini tragedyaya yaklaşan bir romanla anlatıyor. Muhteşem Limon Ağacı, Gökhan Aksay’ın İspanyolca aslından çevirisiyle... “Saer, Arjantin’in Borges’ten bu yana çıkardığı en iyi yazardır.” –William Rowe

Dünyanın tüm kahrı ve tüm sevinci sanki annelerimizde buluşmuştur. Evlatları da onların yazgısına doğarlar. Bazen aştığımız, bazen kabullendiğimiz, bazen değiştirdiğimiz yazgı ortaklığıdır bizimkisi. Ve ilk yaradılış bilgimiz, annemizin kim olduğu bilgisi gün olur bizim kim olacağımızı belirler. Simavlı Halise Küçükkaya’nın bir mavi ışık gibi ansızın gözden kaybolup gidişinin ardından neredeyse bir yıl geçti. Anne kaybı, dünyanın ışığının kısıldığı, yoklukla sınandığımız, zeminsiz kaldığımız zamanlardır. İsmail Küçükkaya’nın ekranlardan yıllardır içten selamladığı ve ses verdiği “anne” çağrısının ardında da Simavlı Halise Hanım vardı. Çoğu dört duvar arasında yalnızlığın yoldaşı, yaşam emekçisi annelerimizi her sabah ekrandan bizlere hatırlatan ve öne çıkaran çağrının ilham kaynağı Halise Hanım’dı. Çünkü o, erken yaşlarda başlayan çetin hayat mücadelesinden, ömrünün her anını çocuksu merak ve coşkuyla kutsayan, yaşam gücü devşirmiş bir kadındı. İşte dünyanın tüm kahrı ve tüm sevinçlerinin harmanı olan bu kitap, Simavlı Halise Küçükkaya’ya, annelerimize, İsmail Küçükkaya’nın bitmeyen minnet ve şükranının ifadesi ve hikâyesidir. Nihal Kemaloğlu