Eserlere Göre Listeleme

Sabahattin Ali’nin kızı, Cumhuriyet Türkiyesi’nin müzik ve kültür atılımının önemli öğrencilerinden Filiz Ali’nin yaşamöyküsü, 1940’lardan günümüze Türkiye’nin öyküsü aslında. Konservatuvar yılları, Amerika’da Türk bir genç kız olarak yaşadıkları, sonrasında Türkiye’nin en önemli sanat merkezi olan CRR’nin sanat yönetmenliği... Tüm bunların ardından yolun başındaki gibi bir müzik okulu kurma arzusuyla doğan AIMA (Ayvalık Uluslararası Müzik Akademisi) Filiz Ali’nin yaşamının her anı müzikle, çalışmayla, okumayla dolu. Annesiyle ilişkilerini, anne olmaya dair duygularını ve hiç bitmeyen öğretmenliğinin iç içe geçtiği ruh hallerini büyük bir içtenlikle -zaman zaman da özeleştiriyle anlatan- Filiz Ali’nin anıları Türkiye’nin bir dönemine tanıklık ederken kültür ve sanat dünyasının kazanımlarını ve kayıplarını anlamamızı da sağlıyor. “Yok Bi’şey Acımadı ki...” Filiz Ali’nin neşeli üslubuyla kaleme aldığı, okuyanı zaman zaman hüzünlendirse de her şeye rağmen yılmadan çalışan ve ayakta kalan bir kadının hikâyesi olarak yol gösterici bir metin. Aynı zamanda umut verici. “Elinizde tuttuğunuz bu kitapta üzüntü ve gözyaşı olmayacak. Hep güzel şeyler anlatacağım size. Doğanın, sanatın, müziğin, dostluğun, çocukların, gençlerin, hayatın güzelliklerini, tanıdığım ve örnek aldığım güzel insanları anlatacağım. Dileğim, çocuklarıma, torunlarıma, öğrencilerime, okurlarıma güzel anılar bırakmak. O kadar.”

Avusturyalılık, Katoliklik ve Nasyonal Sosyalizm... Franz Josef Murau, Wolfsegg'de bunların içine doğar. Nefret ettiği bu coğrafyadan yıllar önce ayrılıp dünyada en sevdiği kent olan Roma'da yaşamaya başlayan Murau, annesi, babası ve erkek kardeşinin ölümünü bildiren bir telgraf alır. Bu telgraf Murau'nun geçmişi ve deyiş yerindeyse Wolfsegg hâkimi ailesiyle yeniden hesaplaşmasına yol açar. Giderek bütüncül bir Avusturya toplumu ve Avusturyalılık eleştirisine dönüşen bu hesaplaşma öyküsü, bir anlamda da Murau'nun kendini Wolfsegg'le yeniden karşılamaya hazırlayışının öyküsüdür.