En Çok Görüntülenen Kitaplar

Ayça, Selin, Gökçe ve Can… Komşu dört arkadaş, apartmanın bahçesinde evcilik oynarlar. Yemeği kimin yapacağı, işe kimin gideceği, hasta çocuğa kimin bakacağı, çorbaya konacak kurbağayı kimin yakalayacağı gibi önemli görevleri bölüşmeleri gerekir. Naciye Teyze’nin çiğbörekleriyse oyunun en lezzetli bölümüdür. Gökçe, hasta anneannesi, ters dönüp duran yavru kaplumbağalarla ilgili anısını anlatınca, “Ne istersem yapabilirim hayatta!” diye düşünür. Çocukluğun neşesi balkonlardan, bahçelerden taşar…

Can, ailesinin özellikle de babasının iş yoğunluğu nedeniyle kendiyle yeterince zaman geçirememesinden dolayıüzgündür. Okul arkadaşlarıyla sohbet ederken onların da aynı sorunları yaşadıklarını anlar. Bunun çocuklara yapılan bir haksızlık olduğunu düşünmeye başlar. Bir gün Can; arkadaşları Ali, Dilara, Ceylin, Ege ile birlikte hayal mi gerçek mi olduğunu anlayamadığı bir macerada bulur kendini. Her bir arkadaş, bu macera sayesinde geçmiş ile şimdiki zamanı karşılaştırma fırsatını elde ederler. Zaman makinası macerası, Can ve arkadaşlarının dostluklarını daha da güçlendirirken çocukların ailelerini de anlamalarına yardımcı olur.

Türkiye’nin Soğuk Savaş’a dâhil oluşuyla birlikte, antikomünizm siyasetin merkezine yerleşir ve ülkenin her alanına sirayet ederken, bunun edebiyat alanına yansıması da kaçınılmaz olmuştur. Bu antikomünist dalga, sağcı edebiyatçıların solun kültürel hegemonyasına karşı yazdıkları yazılarda ve ürettikleri eserlerde kendini göstermiştir. Fatih Yaşlı, Devlet, Düzen, Anarşi’de antikomünizmin edebiyattaki yansımalarını iki boyutuyla inceliyor. Bir yandan Türk sağının edebiyatçı kimlikleriyle politik kimliklerini birleştiren Nihal Atsız, Necip Fazıl, Peyami Safa gibi isimlerinin Nâzım Hikmet, Sabahattin Ali, Aziz Nesin gibi solcu yazarlara yönelik polemiklerini ve hücumlarını belgelendirirken, bir yandan da antikomünist romanlardaki ideolojik boyutun bir incelemesini sunuyor. Böylece hem Soğuk Savaş’la birlikte antikomünist söylemin inşasında edebiyatçıların rolünü hem de antikomünist edebî yapıtlarda solcuların, komünistlerin ve 1965-80 arası Türkiye tarihinin nasıl resmedildiğini ortaya koyuyor. Antikomünizmin günümüze devrettiği miras ve bu mirasın belirleyiciliği üzerine kapsamlı bir değerlendirme sunan bu kitap, Fatih Yaşlı’nın Türkiye tarihini antikomünizm üzerinden okuduğu literatürüne önemli bir katkı yapıyor.

Birinci Dünya Savaşı, ülkemizde yeterince araştırılmamış bir konudur. Bu savaş ile edebiyat ve propaganda arasındaki ilişki ise neredeyse bütünüyle ihmal edilmiştir. Erol Köroğlu’nun kitabı işte bu boşluğu dolduruyor. Propaganda alanındaki başarının ülkelerin gelişmişliğine göre değiştiğine işaret eden yazar, Osmanlı Devleti’nin bu yöndeki çabalarını ve başarısızlığını derinlemesine araştırıyor. Yazara göre, ulus-devlet oluşumu açısından bütün dost ve düşmanlarının gerisinde kalan, propaganda için gerekli maddî altyapıdan yoksun olan Osmanlı İmparatorluğu, edebiyat ve kültürünü seferber etmekte çok zorlanmıştı. Osmanlı aydınları, cepheye ve cephe gerisine yönelik bir propaganda alanını oluşturmayı bir türlü başaramamış, en sonunda, savaşın yol açtığı olanaklardan da yararlanarak asıl eksiğe, ulusal kültürün ve kimliğin inşasına yönelmişti. Birinci Dünya Savaşı deneyiminin 1914-1918 arası edebiyattaki sorunlu temsiline odaklanan çalışma disiplinlerarası bir yaklaşım sergiliyor; dönemin savaşla ilgili edebî ürünlerini, üretildikleri tarihsel bağlamla etkileşimleri doğrultusunda konumlandırarak yorumluyor. Millî kimlik inşası, savaş propagandası ve Türk edebiyatı konusunda kapsamlı tahliller sunan kitap, kendi alanında birinci sınıf bir tarihçilik örneği.