Eserlere Göre Listeleme

Bukowski'yi Dünya çapında meşhur eden, kültleşen öyküleri… "bir hafta kalıp içtim, kiranın bitmesini bekleyerek, sonra da Village'in dışında bir oda tuttum. derli toplu büyükçe bir odaydı ve çok ucuzdu, nedenini anlayamamıştım. köşede bir bar buldum, bütün gün oturup bira içtim. param hızla tükeniyordu, ama her zamanki gibi nefret ediyordum iş aramaktan. sarhoş ve aç geçirdiğim her dakikanın benim için özel bir anlamı vardı. o gece iki şişe porto şarabı alıp odama çıktım. soyundum, bir bardak bulup ilk şarabı koydum ve karanlıkta yatağa uzandım. işte o zaman anladım odanın neden bu kadar ucuz olduğunu. "L" treni pencerenin önünden geçiyordu. durak pencerenin önündeydi. tam önümde. odanın tamamı trenin ışığı ile aydınlanıyordu. ve bir tren dolusu yüz geçiyordu önümden. korkunç yüzler: fahişeler, orangutanlar, deyyuslar, kaçıklar, katiller, efendilerim. sonra tren yavaşça hareket ediyordu ve oda bir kez daha karanlığa gömülüyordu bir sonraki tren dolusu yüzlere kadar, ki her seferinde beklediğimden çabuk geliyordu. iki şişe şarap almakla ne iyi etmiştim."

İnsanların kediler hakkındaki en büyük yanılgısı bir kediyi sahiplendiklerini düşünmeleridir oysa tam tersi doğrudur. Hatta evrende mevcut pek çok akıllı yaratık kediler tarafından sahiplenilmiştir de diyebiliriz. Sekter de tam bunu söylüyor, artık Ahmet Hakan bile kabul etmiş bir kedinin sahibi olamayacağını. Ama dedikodu çok, Sekter onu kadınlarla paylaşmak zorunda kalıyormuş. Kiminle mi? Sokak kedisi ama "Asaf’ın Yerinde" adı Josephine; suratsız ve yalnızlığı seviyor. Özdemir Asaf da bunu biliyor ve "Yalnızlık paylaşılmaz" diye fısıldıyor kulağına. Ayasofya’nın kedisi Gli ise neredeyse tüm turistlere ev sahipliği yapıyor, ne de olsa o bir müze bekçisi. Obama ile Erdoğan bile konuğu olmuş, ne macera ama... Şekip , ah Şekip: Filistinli Mülteci Ahmet’i bağrına basmış ve onunla umuda yolculuğa çıkacak kadar cesaretli. Pandemi, Kurtuluş’ta bir sokağın kedisi, tüm sokak onun. Ama salgın çıkınca tüm hayat gibi sokak da değişiyor, insanları da. Hüznü bir şekerlemeye dönüştürüyor Pandemi. Hamlet’in Arap’ı, Bulut’un yıkılan hayalleri, Barış’ın özlemi, Öykü’nün öyküsü, Yumak’ın krem rengi ayakkabıları takibi, Palet’in düş kırıklığı; unutmadan, bir de Figüran Osman ve niceleriyle Ayşen İnci bize kedilerin gözünden hayatımızın çelişkilerini, hüzünlerini, sevinçlerini yuvarlanıp gidişlerimizin öykülerini anlatıyor. Kedilerin insan sevgisi de bir başka...

Ah, evet… Çocuklar sahildeki kum taneleri kadar çok soru sorar. Hem de her gün… Sorular çocukların başına, lambaya üşüşen ateş böcekleri gibi toplanır. Ellerinizle kovalasanız da onlardan bir türlü kurtulamazsınız. Üstelik bu uçan, minik ve parlak soruların akıllara ne zaman ve nerede geleceği de hiç mi hiç belli olmaz. Etrafta vızıldayarak dolanıp duran bu ateş böcekleri her an her yerde parıldayabilir. Doğum günü pastasını üflerken, ejderhalarla ilgili bir masalın tam ortasındayken, yorganının içinde kamp kurmuşken veya şey… Tuvaletteyken! Ama korkmanıza, kızmanıza, oflayıp puflamanıza gerek yok! Çünkü her soru bir ateş böceğidir. Ateş böcekleri de, bilirsiniz işte, ışıl ışıl ışıldarlar. Bu ışıklar uyuz birer baş belası gibi gözükse de bir fener gibi önümüzü aydınlatır. Biri söndüğünde diğeri yanar. Bu hayat boyu böyle devam eder. Sorular çocuklarımızın en iyi yol arkadaşlarıdır ve çok iyi de birer rehberdir. (Tanıtım Bülteninden)