Basit Katalog

Geçmişinde karanlık olaylar yaşamış Rahip Burke (Demián Bichir) ve rahibe olmak için son aşamalara gelmiş genç rahibe adayı Irene (Taissa Farmiga), kendini öldürmüş bir rahibeyle ilgili araştırma yapmak için Vatikan tarafından Romanya'nın ücra bir köşesindeki bir manastıra gönderilir. Manastırın sırrını öğrenen ikili, sadece hayatlarını değil, hayatlarını adadıkları inançlarını da ortaya koyarak bir rahibe formuna karşılarına çıkan şeytani güçle savaşacaktır.

Kaptan "Çalın" diyordu... "Kemanlar çaldığına göre gemi batmıyor" diye düşünenler… …devrilen sancak direklerini sorgulamadılar bile... Ülkenin yurtseverleri, Atatürkçüleri, cumhuriyete gönül vermiş aydınları... Bu ülkeyi kuran güç, koca Türk ordusunun komutanları, şerefli subayları... Bilim adamları, hocalar, gazeteciler, yazarlar alınıp götürüldüğünde... Kemancılar çaldılar… Hukuk, eğitim, bürokrasi çöktüğünde... Üniversiteler, medya, sendikalar, devrimin getirdiği kurumlar çöktüğünde... Kemancılar çaldılar… Bu, sıradan bir çarpma değildi... Buzdağının görünmeyen yanı vardı... Karanlık bir gecede devletin omurgası parçalanıp, gövdesi gömülürken... Dinleyin... Titanic kemancıları çalmaya devam ediyor. Bir ülkenin neresinde hadise varsa, nerede sorun, nerede acı, nerede isyan, nerede rezalet, nerede kahır... Oraya yetişmek gibi bir günahın ürünü her bir yazı... Yazılarım kaybolsun istemedim... Onları emanet edecek en iyi yeri seçtim. Kimler için yazdıysam onlara... Size emanet yazılarım. Bekir Coşkun

İnsanlık tarihinin keşfedilmemiş sınırlarında dolasan eski bir ruh aramızda! Eskilerin “Yüz yılda bir gelir!” diye kulaktan kulaga fısıldadıkları efsanedeki ziyaretçi, 2023 yılında Anadolu topraklarında ortaya çıkar. Ziyaretçinin yaptıgı mucizeleri haber alan Vatikan, bu anomalı için vakit kaybetmeden gizli bir operasyona girisir. Amaç, hedef ne olursa olsun yakalayıp Papa’nın huzuruna çıkarmaktır. Uluslararası bir kriz yaratmadan bu faaliyete engel olmaya çalısan Türk istihbaratı, şahsı bilinen yöntemlerle ele geçiremeyecegini kavrayınca son çareye basvurur. Tanımsız Güçler Birimi eski üyesi Selim Tekin, yıllar sonra yeniden göreve çagrılır. Gücün sırrını ele geçirmek isteyenlerin bu amansız kovalamacasında kimi hayatını kaybedecektir, kimi de inancını. Selim Tekin ise yıllar yılı içinde saklanan vahsi gerçekle bir kez daha yüzlesecektir...

Dünya telaşındaki yorgunluktan, unutulmaya yüz tutmuş yaşama sevincinizin bam telini titretecek bu kitapta, her zaman söyleyecek bir çift lafı olanların, attığı çığlıkları kimseye duyuramayanların, en sevdiği yemek ucundan koparılmış taze ekmek olanların, üzgün insanların attığı kahırlı bakışları yerden alıp öperek alnına koyanların, havalar ısınınca leğene su doldurup çimmeye kalkanların, çiğnediği sakızı kaybolmasın diye kafasının tepesine yapıştıranların komik momik hikâyeleri var. “Yalnızlıktan şikâyetçiyim kosmer bey!” diyorsanız bu kitabın doğal telaşına kendinizi bırakın.

Çocuklar 10 kitaptan oluşan Öykü Diyarı serisiyle eğlenirken öğrenecek, soru kitapçığıyla da öğrendiklerini pekiştirecek. O halde iyi okumalar çocuklar!

Rachel, Caine West’le ilk kez karşılaştığında bir bardaydı. Onu en iyi arkadaşının dalavereci şerefsiz sevgilisi sanmış ve ağzına geleni söylemişti. Kusursuz bir gülümseyişe sahip arsız adamın onun sandığı kişi olmadığı ortaya çıktığında ise bir özür bile dilemeden kaçıp gitmişti. Sonuçta koca şehirde onunla bir daha karşılaşma ihtimali neydi ki? Ancak Rachel ertesi sabah sınıfa girip asistanlığını yapacağı yeni öğretmenini ilk kez karşısında görünce o kadar da şanslı olmadığını fark etti. Profesör Caine, bir gece önce barda başkasıyla karıştırıp hakaretler yağdırdığı adamdan başkası değildi. Yakışıklı öğretmeniyle yaptığı korkunç başlangıcın izlerini silmek için elinden geleni yapacak olsa da hayatın kendine göre planları olduğu ortaya çıkacaktı. “Burnu düz ve erkeksiydi, profilden bugüne kadar gördüğüm en kusursuz şey olmaya yakındı. Yandan bakınca kara kirpikleri olağanüstü görünüyordu. O çikolata rengi gözleri çevreleyen kirpikler için çoğu kadın bir servet öderdi. Çenesinde yeni yeni çıkan sakallar vardı ve kendimi onların tenimde nasıl hissettireceğini merak ederken buldum. Tam bu düşüncelerde kaybolmuştum ki birden bana baktığını fark ettim. Gözlerini kıstı, gülümsemese bile gözlerinde eğlencenin izini gördüm.

İyi veya kötü biri olmak kendi tercihimiz midir? Ödüllü yazar William Landay’in Amerika’da büyük yankı uyandıran romanı, insanların suçla olan ilişkisini sorgularken, yürek burkan bir aile dramını da gözler önüne seriyor. Akıllara durgunluk veren bu romanın çıkış noktası, suç işlemeye yönelik dengeleri sarsacak yeni bir teoriye dayanıyor. Son yıllarda suça eğilimi olan insanlar üzerinde yapılan bazı araştırmalar, beyinde saldırganlık hissi uyandıran bir suç genine işaret ediyor. Bu teori kanıtlanırsa insanlar korktukları bir gerçekle, yani genetik mirasla yüzleşmek zorunda kalabilir mi? “Sadakat ile adalet, yalan ile gerçek arasında sıkışıp kalan çaresiz bir babanın, oğlu için verdiği duygu yüklü mücadelesini okuduktan sonra, uzun süre etkisinden kurtulamayacaksınız!” The New York Times “Son ana kadar dinmeyen heyecanı, büyüleyici anlatımı ve şok edici sonuyla insanı sarsan bu roman gibisi on yılda bir karşımıza çıkar... Muhteşem ve unutulmaz bir suç hikâyesi okumaya hazır olun.” Publishers Weekly “Genetik Miras kesinlikle yıldızları hak eden, birinci sınıf, hassas ve insanı içine çeken türden bir roman.” Lisa Gardner “Büyüleyici bir anlatıma sahip bu roman, son yılların en iyileri arasında olmayı hak ediyor.” John Lutz “William Landay gerçekçi diyaloglar yaratmadaki büyüleyici yeteneğini, hepsinden öte bir koca, bir baba olmanın ne demek olduğunu bize unutulmaz bir hikâye içinde sunuyor. Kendinize bir iyilik yapın ve bu romanı mutlaka okuyun.” Nicholas Sparks “Zekice kurgulanmış, çok yönlü ve heyecan verici bu roman aile hayatının karmaşıklığını ve hayret verici kırılganlığını bir arada sunan başarılı bir kurguya sahip.” Lee Child

Yazar birine Peter, diğerine ise Gregory adını verdi. Ama onlar asıl isimlerini hiçbir zaman bilmeyeceğimiz yaşayan gerçek iki kişi... Peter... Annesi ve anneannesinin pençesinde hapisteymiş gibi büyütüldükten sonra hayvanları sürüler halinde öldürmeyi hobi edinen bir silah tüccarı... Gregory... Binlerce kişinin ölümüne şahit olduğu esir kampının travmasını üvey oğlunun benliğine yığan eski bir asker... Gregory'ye göre avlanan değil avlayan olmak Peter'ın psikolojik anlamda kurtulmasının tek yoluydu. Bu yüzden Peter'a ilk silahını o vermişti. Bu kitap Peter'in iç dünyasını anlatmaktadır ve Gregory de bu dünyada ikamet etmektedir... *** Psikanalitik edebiyata travmalar ve sonuçlarının kuşaklararası aktarımının eşsiz bir örneği olarak dahil olan Hayvan Katili, insanın içindeki öldürme güdüsünün ne şekil -ve şekillerde- ortaya çıkacağıyla ilgili eşsiz bir çalışma… Psikanalitik öyküler dizisinin her kitabında sıradışı bir kişi ve vakayı ele alan Vamık D. Volkan duru ve incelikli anlatımıyla Peter'ı kanlı-canlı bir şekilde karşımıza çıkarıyor... Gerçek bir insanın zihninin karanlık köşelerinin, bir kurgu karakterden çok daha fazlasını vadettiğini bir kez daha hatırlatıyor.

“Son günlerde,” diye konuşmasını sürdürdü Meyra, “bir duygu her karanlık çöküşünde gelip yakama yapışıyor. Onu yenmek için bir şeyler yapmak zorunda hissediyorum kendimi. Bazen korkum ve üzüntüm birbirine karışıyor. Sabrım, bütün korkularım, belirsizliklerim ve acılarım… Hepsi sanki bu duyguda bir araya gelmiş gibi. İşte o zaman aklıma sen geliyorsun, seni düşünüyorum. Özellikle de akşamın o ilk saatlerinde...” Meyra: Bir Bosna Hikâyesi, Avrupa’nın orta yerinde, bütün dünyanın gözlerinin önünde gerçekleşen 20. yüzyılın en büyük trajedisine, Bosnalı Müslümanların soykırımına odaklanıyor. Tamamen gerçeklere dayanan kişisel hikâyelerden, acılardan yola çıkan Sinan Akyüz, sadece siyasi meseleleri etkili bir biçimde ortaya koymakla kalmıyor, mikro düzeyde iki insan arasında –komşu, arkadaş, sevgili, akraba– oluşan duyguları da ustalıkla gözler önüne seriyor.

Aşk romanlarının kraliçesi Sophie Kinsella’dan aşkına ve hayatına sahip çıkan genç bir kadının güçlenme yolculuğu... Fixie, kimseye hayır diyemeyen, düzen takıntılı ve her zaman “önce aile”nin geldiğine inanan zeki ve neşeli genç bir kadın. Özellikle babası ölüp de ev malzemeleri satan dükkânını kendisine ve kardeşlerine bırakınca, Fixie hayatını tamamen ailesine adadı.Fakat bir gün, bir kafede, zarif ve yakışıklı Sebastian’ın dizüstü bilgisayarına bakıp onu büyük bir dertten kurtardı Fixie. Elbette, Sebastian, Fixie’nin iyiliğini karşılıksız bırakmadı ve kahve kartonuna ona borçlu olduğunu yazıp imzaladı. İşte bu an, hepimizin beklediği o an sevgili okurlar. Ama tabii, yine bütün kadınların başına geldiği gibi, Fixie’nin geçmişten hortlayan dertleri ve eski sevgilisi, bu kusursuz şansı elinden kaçırmasına neden olabilir. Sana Bir İyilik Borçluyum, okurlarına hayatlarına, aşklarına ve isteklerine sahip çıkmaları gerektiğini hatırlatan eğlenceli ve çağdaş bir masal. “Aile hayatı, aşkı bulma ve genç bir kadının iş hayatının zorluklarıyla başa çıkma mücadelesi… eğlenceli kahramanlar geçidi… ilk kitabından tam 19 yıl sonra bile Kinsella’nın neden hâlâ kadın merkezli romanların en güçlü kraliçelerinden biri olduğunu hatırlatacak.” The Washington Post

James Bond’u unutun. Jason Bourne’u unutun. Jack Bauer’i unutun. Victor ile tanışma vakti: O bir suikastçı. Avcı av olduğunda... Victor serbest çalışan profesyonel bir katildir; piyasada ondan iyisi yok. Victor acımasız, sistemli ve ölümcül bir suikastçıdır. Tek başına yaşar; tek başına çalışır. Ne geçmişi bilinir ne de adı. Onun iş tanımı çok basittir: Bir işi kabul eder, hedefini ortadan kaldırır ve parasını alır. Paris’teki basit, rutin bir suikast işinin ardından otelinde pusuya düşürüldüğünde dünyası tepetaklak olacaktır. Polislerin, kiralık katillerin ve istihbarat ajanslarının peşine düştüğü, dört kıtaya yayılmış bir komplonun ağına takılan Victor kaçmak zorundadır. Ancak Victor kolay bir hedef değildir; en az peşinde olanlar kadar acımasız ve zalimdir. Kendisini kimin neden ortadan kaldırmak istediğini bulacaktır; arkasında cesetlerden bir iz bırakarak. Beyazperdeye yakışır adrenalin yüklü temposuyla Suikastçı, Taken’ın (96 Saat) yönetmeni Pierre Morel tarafından sinemaya uyarlanıyor.

Biz matbu tarih kaynaklarımızdan mazimizin ve yaşayışımızın ancak siyasî ve askerî olaylarım öğrenebiliriz. Lâkin bundan hariç ve çok defa aranılmayıp kaynaklarımız arasına az konan öyle eserlerle karşılaşıyoruz * ki onlar bizim eski yaşayışımız ve kültür tarihimizin ana hatlarını ve misâllerini taşımaktadır. Hattâ bunlar bizirm matbu menbalarımıza az geçmiş ve Garba da az intikal etmiştir. Türkiyede yaşıyanlar muhakkak ki dünyada istifa geçiren cidden büyük milletlerden biridir. Öyle yüksek kültürleri ve adamları vardır ki gittikleri ve yaşadıkları her yere götürmüşlerdir. Bugün yurdumuz içinde bulunan Selçuk ve Osmanlı Türklerinin yaşayış ve medeniyetleri büyük bir misaldir. Osmanlı Türkünün kurduğu büyük imparatorlukta bizim kendimize hâs bir yaşayışımız ve üstün bir medeniyetimiz vardır. Yurdumuzdaki eserler bunların yüksek birer misalidir. Kütüphanelerimiz Türkün en inçe zevklerine makes olan süslü ve resimli eserlerle zenginleşmiştir. Şehirlerimizin medeniyette ilerlediğini ve ufak kasaba ve köylerimizin temizlik, imar ve güzellikte bir nümune olduğunu görürüz. Bunların fevkinde bir yüksek ahlâkımız ve adaletimiz vardır. Bu ruhu hâlâ taşıyanlarımızın sayısı nüfusumuzun onda dokuzudur. Biz bu temiz ve yüksek ruha sahip olduğumuz içindir ki hâlâ mevcudiyetimizi dünyanın takdirlerde karşılaşarak muhafaza ediyoruz. Pek eski tarihlere gitmiyelim- Şu 5, 6 asırlık Osmanlı tarihimize bakalım. Bizim hayat sürdüğümüz evler birer saadet yuvası idi. Dünya¬ nın en temiz ve zevkli bir milleti olarak bu yuvalarımızda hayat sürdük. İç hayatımız dış hayatımızın makesi oldu. Temiz yedik, içtik, bittabi bunun verdiği enerji ve ruh safiyetiyle temiz ve asil yaşadık. O kadar ki ruh asaleti yalnız fakirlerimizde değil, zenginlerimizde de vardı. Kimse fakir sayılmazdı. Zira zenginler kendi servetlerini kendi şahıslarına Allah tarafından verilmiş bir nimet değil, kendi elleriyle dağıtılmak üzere fakirlerin hakkı sayıyorlardı. Türkiyede bu cihetle kimse aç ve açıkta değildi. Fikirler asla bazı şahsî menfaatlerin uydurduğu prensiplere kaymıyordu. Ne oldiyse oldu, milyonlarla bizi gerileten sebeplerle inkıraz bulduk. Nihayet öyle olduk ki bizden ileri medeniyetleri kabullenmeğe başladık. Lâkin onların da hakikî fen taraflarını değil, sanki bizim de kendimize göre âdet ve yaşayışımız yok imiş gibi onların beğenilmiyecek taraflarını aldık. Tam ilerleme esaslarını alamadığımızdan yine ilerliyemedik. Buna işte bir misal vereyim. Bundan bir buçuk asır önce Garp medeniyetini kabullendiğimiz zaman işin gösteriş ve bünyemize uymıyan İçtimaî olaylarını alırken onların yeme, içme usulleri de bizim memlekete girmeğe başladı. Evet bunun zarurî ve yapılması gereken tarafları yok değildi, vardı. Lâkin bu cereyan tesiriyle memleketimizde bilhassa yemek ve içmek hususunda bizim cihanın beğendiği Türk yemekleri çok ağır ve karışıktır, demeğe bile başladık. Lâkin onun yerine alafranga diye daha karışığını ve hoşa gitmiyeceklerini aldık ve an’ane ile tarihtenberi gelen yemeklerimizin isim ve mahiyetlerini bile unutmağa koyulduk. Selçuk ve Osmanlı Türklerinin 8-9 asırlık bir İçtimaî yardım faslı vardır ki dünyanın en büyük İçtimaî müessislerini biz yaptık. Bize Garpta İstanbul gibi bir şehir gösterin ki umuma mahsus iki yüz hamamı olsun - Konak ve ev hamamları birkaç bini geçerdi. Bana bir muadil şehir gösterin ki yalnız Fatih semtinde 800 çeşmesi olsun. Yalnız İstanbuldaki gibi 5 asır zarfında 50 hastane yaptırmış bulunsun. Bizdeki kadar imaret ve medrese gösterebilsinler. Elbetteki bu medenî bucakta gayet sade lâkin asıl ve temiz yiyorduk. Acaba ne yiyorduk?

Yaşar Nabi'nin derlediği antoloji, Enver Ercan tarafından güncellenerek günümüzün önemli öykücülerini de kapsayacak hale getirilmiş. Kitapta, Tanzimat'tan günümüze Türk öykücülüğünde isim yapmış 76 öykücünün biyografileriyle, kısa birer öyküleri yer alıyor. Bu seçkide yer alan imzalar şunlar: S. Sezai - H.R. Gürpınar - H.Z. Usakligil, H.E. Adivar - M.S. Esendal - O. Seyfettin - H. Balikcisi - Y.K. Karaosmanoglu - R.H. Karay - A.S. Hisar - R.N. Guntekin - F. Celalettin - A.H. Tanpinar - B.S. Kunt - K. Hulusi - S.F. Abasiyanik - S. Ali - C. Kudret - I. Tarus - S. Agaoglu - K. Bilbasar - O. Kemal - S. Kocagoz - H. Taner - F. Kayacan - N. Cumali - V.O. Bener - Y. Kemal - Z. Selimoglu - O. Akbal - N. Meric - A. Agaoglu - F. Baykurt - E. Bener - M. Buyrukcu - B. Karasu - S. Burak - L. Erbil - Tarik Dursun K. - S. Baran - O. Duru - B. Yildiz - T. Yucel - D. Ceyhun - A. Ozyalciner - Furuzan - E. Oz - D. Ozlu - F. Edgu - O. Kutlar - S. Soysal - A. Kutlu - O. Baydar - N. Duruel - T. Uyar - T. Ozlu - G. Turan - I. Aral - N. Tosuner - M. Balel - N. Eray - P. Kur - E. Atasu - S. Dolek - F. Hepcilingirler - H. Aktunc - N. Gungor - M. Gureli - S. Ileri - F. Cicekoglu - N. Gursel - M. Oztas - M. Mungan - B. Uzuner - M. Levi - K. Basar

Yara'da ölüm ve cinsellik her şeyi ele geçirmiştir. Dünya şüphesiz bir kapandır, Baykuş Anne'nin Yuvası'ndaki fahişeler ve 'küçük aptal yazar' Elem Pomak bu kapanın en cehennemsi yerindedirler. Kadın oldukları, evlenmedikleri ve zevke adandıkları, yani hem Venüs hem de Athena oldukları için cehennemi iki kez bilirler. Kadın hayat veren cinsel organıyla, yani yarasıyla erkekten ayrılır. Fahişe Şebboy ve Elem Pomak hamile kaldıklarında bebeklerini doğurmanın imkânsızlığını görürler. Erkekler ve parasızlıkları, sefillikleri yüzünden bacaklarının arasından hayat değil, ölüm çıkar. Ama beklenmedik bir şeyler daha olur; Bay Spermlerin, Şeyh'in ve mücevher satıcısı Öztürk'ün kıyak keyifleri bozulacaktır. Adım, adım. Tanrı'nın bizden esirgediği mucizelerin ve üstümüze bol bol yağdırdığı tesadüflerin ritmiyle. Ölüm ve cinselliğin kokusu her yerdedir. Dünya sadece bundan ibaret bomba gibidir...

O hayatının aşkıydı… Seneler geçse de, şehirler değişse de, Hatıralar unutulmaya yüz tutsa da o hayatının aşkıydı… Çocukluğunu gençliğini geçirdiği kadın sekiz yıl sonra Karşısına çıktığında tekrar çocuk olmuş, kalbi kanatlanıp gökyüzüne yükselmişti sanki… O gerçekti… Rüyalarında defalarca gördüğü, umutsuzca Peşinden koştuğu adam seneler sonra karşısındaydı. Hayali Gerçek yapmak için elinde ki son fırsatı iyi değerlendirmeli, Boynu bükük aşkın küllerinden alev yaratmalıydı…

Bu sonsuz uzay boşluğunda yalnız olup olmadığımızı şimdilik kesin olarak bilmiyoruz. Umarım ki yalnız değilizdir. Ama henüz yaşanası bir atmosferle sınırları belirlenmiş olan bu güzel gezegenimizde yalnız olmadığımız kesin. Yalnızca sonsuz renklilikte ve çeşitlilikte kimlikleriyle insan toplulukları olarak değil, bitki örtüsüyle, hayvanlar alemiyle ve onları yaşatan doğal ortamlarıyla birlikte. Bu büyüklük içinde her kimlik bir diğerine göre kolaylıkla "azınlık" olarak tanımlanabilir. Birbirimizle geçinmek ve geliştirmek için bu tür kategorize edici, dışlayıcı, "alt" veya "üst" gibi hiyerarşik kavramlara ihtiyacımız yok. Siyasal eşitsizlik, sosyal adaletsizlik veya zorbalıktan kaynaklanıp beslenmeyen her türlü farklılığın -konu edindiğimiz üzere dil, etnik, kültürel ve inanç farklılıklarının- birbirleri karşısında aynı derecede eşit, saygıdeğer olduğunu kabul etmekle işe başlayabiliriz. Yalnızca varsayılmış coğrafi-siyasi sınırlar içinde değil tüm gezegenimizde, "kimse hiçbir yerde yabancı değildir" diyebiliriz mesela.

Devlet, Mafya, Genelev Patroniçesi Üçgeninde, Soluk Soluğa Bir Dönem Romanı Holly, Lilli ve Iris gibi ünlü film karakterlerini şaşırtıcı biçimde canlandıran güzel kadın melek mi, terörist mi yoksa fahişe mi? Ünlü gazeteciyi ağına nasıl düşürdü? Amaçlarına neden alet etti? Matilt Manukyan nasıl Türkiye’nin en zengin iş insanlarından biri oldu? Dünyanın bir numaralı genelev patroniçesi Madam Manukyan’ın otomobilini havaya kim uçurdu? Ermeni terör örgütleri mi, milliyetçiler mi, muhafazakârlar mı yoksa mafya mı? 70’li yıllara damgasını vuran Ermeni terör örgütü ASALA’nın arkasında kim vardı? Lideri Agop Agopyan nasıl öldürüldü? Londra’da başlayan, İstanbul’u birbirine katan ve Atina’da sona eren büyük macera için hazır olun! Dönem romanlarının büyük ustası Osman Balcıgil’in kaleminden.  

Keşke Hep Çocuk Kalsak... Yaprak, Idım kentinde yaşayan bir ailenin kızıdır. Evlerinde sadece komşu Şık kentinin radyosu çektiği için, küçük kız, daha konuşmayı öğrenmeden Şıkça şarkılar söylemeye başlar. Bunu kimsenin bilmemesi gerekmektedir! Çünkü yüz yıl önce kopan “O benim taşım”, “Bu benim dalım” kavgaları yüzünden, iki kentte yaşayanlar birbirine dargındır. Üstelik, aralarına çekilen beyaz çizgiyle kentler de insanlar da birbirinden ayrılmıştır. Yaprak küçük bir hanımefendi olduğunda, zeytin ağaçlarının arasında dolaşmaya çıkar bir gün. Şıkça bir şarkı mırıldanarak gezindiği o gün, iki kentin kaderini değiştirecek bir dostluğun da başlayacağı çok güzel bir gün olacaktır... Aramızda Beyaz Bir Çizgi, büyüklerin dünyasındaki anlamsız yasaklar karşısında, çocukların ürettiği yaratıcı çözümleriyle, “Keşke hep çocuk kalsak!” dedirten bir kitap. Yapı Kredi Yayınları, Doğan Kardeş kitaplığındaki yeni bir diziyi yeni bir yazarla başlatıyor. Daha Güzel Bir Dünya İçin dizisi, Çiğdem Kaplangı’nın ilk kitabı Aramızda Beyaz Bir Çizgi ile okurlarla buluşuyor.

Zweig’ın 1920’li yıllarda yazdığı tahmin edilen bu novellanın el yazması ölümünden sonra oldukça geç bir tarihte, 1970’lerde gün ışığına çıkarıldı. Ve aşkın sınır tanımazlığı üzerine yazılmış en yoğun, en etkileyici metinler arasında yerini aldı. Geçmişe Yolculuk, zamana, mekâna ve değişen koşullara direnen yasak ve tutkulu bir aşkın hikâyesidir. Bu çılgın aşk önce okyanusun ve daha sonra da Birinci Dünya Savaşı’nın araya girmesiyle dokuz yıllık bir kesintiye uğrar. Yıllar sonra yeniden buluşan iki sevgilinin hayatları büyük bir değişime uğramıştır. Önlerinde uzanan belirsiz geleceğe, geçmişin sürekli aralarına giren gölgesine rağmen, aşk doludizgin sürmektedir...

İlk kitabı Şili Duyarlığı'ndan on yıl sonra, şairlik serüvenine şiir dergiciliğini de bulaştıran Seyyit Nezir, bu ikisinin birlikte oluş gerekçesini yukardaki sözlerle açıklıyordu. Bu kitapta, daha önce kitaplar girmemiş şiirlerin yanı sıra, Dağları Öylecene, İzleri Var, İnsanın Beyaz Kokusunda adlı kitaplarındaki şiirlerini bir arada bulacaksınız.

Kitabın ön kapağında Beyaz mavi gri ve benzeri tonlarda bulutlardan oluşan gökyüzü, deniz, kahverengi sahil, biraz daha yakında yeşil çimen, gökyüzünde yakında görünen büyük bir kartal, yine gökyüzünde uzakta uçuşan kuşlar var. kitabın en üstünde siyah yazıyla Dr Muhammed Bozdağ yazıyor. Altında kırmızı büyük yazıyla sonsuzluk yolculuğu yazıyor. En altta ortada siyah yazıyla nesil yazıyor. Alt sağda köşede kitabın fiyatı yazıyor

Yılın son sayısından herkese selamlar dostlar. Biliyorsunuz bu ay yine gündemimizde 3 Aralık vardı. Peki Birleşmiş Milletler tarafından 1992 yılında Dünya Engelliler ve Farkındalık Günü olarak belirlenen 3 Aralık, bizim ülkemizde nasıl anlaşıldı? 3 Aralık’ı gelin toplumumuzun gözünden, Sevgi Mart Göcen'in kaleminden okuyalım. Bir sınava gireceksin ama hiçbir materyal erişilebilir değil. Kendi imkanlarınla hazırlanıp girersin sınava. Peki neden herkesin aynı anda girdiği merkezi bir sınavda yeti farkı olanlar göz ardı edilmiştir? Gülcan Altun, girdiği sınavdan sonra “Erişilebilirlik nedir?” diye internette bizler için bir arama yapmış. Bakalım karşısına neler çıkmış. Hepimiz fırsat buldukça tiyatroya gitmeyi severiz. Nurşen Korkmaz, Vadi İstanbul Turkcell Sahne’de Moliere'in “Cimri” adlı oyununu sesli betimlemeli olarak izleme fırsatı bulunca ortamı bizler için betimlemeyi unutmamış. Bizler kişi ve kurumlara erişilebilirliği usanmadan anlatmaya çalışırken bindiği toplu taşımada karşılaşmak zorunda kaldığı kör bir dilencinin çizdiği kör imajını ve üzerine yapıştırdığı “yardıma muhtaç” etiketini Canan Çam Yücel bakalım nasıl anlatmış. Yolda yürürken yardım istemediğin halde biri gelip seni kolundan çekiştirmeye başlar. Eylem Yurtsever, sokakta yürürken işgüzarın birine denk gelmiş ve arkasından biraz sayıp sövünce o kadar rahatlamış ki tüy gibi hafiflemiş. Dilek Başar Açlan birçok kör ebeveynin de işine yarayabilecek sıvıölçer ile yeni bir keşif yapmış. Aman ha, bakmadan geçmeyin bizden söylemesi. Burak Sarı geçen ay yazdığı “Körlerin Şarkısı” yazı dizisine devam ediyor. Yazıyı okuyunca Burak’ın ilginç analizlerinin sizin de ilginizi çekeceğine eminiz. Konuk yazarımız Habil Bozkurt, “Teknolojinin bugünkü kadar gelişmediği dönemlerde yaşayan körler zamanı nasıl ölçüyorlardı?” diye düşünmeye başlamış ve kabartma saatleri anlatmış bu yazısında. Gerçekten eşit şartlarda mı rekabet ediyoruz? Cevabı, Ali Çolak'ın çevirisinde. Bilişim köşemizde konuk yazarımız Sarper Arıkan, programlama konusunda hevesli olan ve Bu sürece yeni adım atacak arkadaşlarımızın nereden ve nasıl başlayacaklarını kısaca anlatıyor. 2022 yılında “Eşit, Erişilebilir, Engelsiz Hayat” idealimizin peşinden koştuk. 2023’te de düşünmeye ve üretmeye devam edeceğiz. Herkese şimdiden iyi bir yıl diliyoruz. 2023 yılında görüşmek üzere.

Şubat sayımızdan merhaba dostlar. Söz söylemenin oldukça zor olduğu, kelimelerin anlamını yitirdiği günlerden geçiyoruz. Malum Şubat ayı, dergimizin doğum gününü kutladığımız ay. Heyecanla içeriklerimizi hazırlarken 6 Şubat günü bütün gündemimiz değişti. Yüz binlerce canımızın enkaz altında kaldığı, dayanışmadan başka elimizden hiçbir şeyin gelmediği koşullarda Şubat sayımızı yayımlamaktan vazgeçtik. Bu ayı bir bildiriyle geçirmek ya da deprem özel sayısı hazırlamak gibi öneriler üzerine düşündük. Doğa olayı tedbirsizlik sonucu felakete dönüşmüşken, felaketten etkilenen engelliler varken, sözümüzü söylemenin önemli olduğunu düşündük ve beş yazılık deprem özel sayımızı hazırladık. Doğa ve insan odaklı, erişilebilir şehirler yaratılana kadar sözümüzü söylemeye devam edeceğiz. Tüm Okurlarımızı deprem bölgesiyle dayanışmaya davet ediyoruz. İlk yazımızda avukatımız Sevgi Mart Göcen, deprem sonrası yasal haklarımızla ilgili önemli ipuçları veriyor. Depremden yetişkinler kadar hatta belki daha da fazla çocuklar etkilendi. Konuk yazarımız Şeyma Büyükurvay Şatay, çocuklara duygusal anlamda nasıl destek olabileceğimizle ilgili önemli bilgiler veriyor bu yazısında. “Dayanışma Yaşatır.” Burak Sarı ise bu süreçte dayanışmanın ve farklılıkların gözetilmesinin önemini vurguluyor. Depremlerin zihnimizde yarattığı travma, yıllar geçse de unutulmuyor. 6 Şubat depremiyle Nurşen Korkmaz’ın 1999 depreminde yaşadığı anılar yeniden canlanmış ve bizimle paylaşmış. 1999 depremini yaşayan bir diğer yazarımız ise Gülcan Altun. Bakalım, neler anlatmış bu yazısında. Umuyoruz ve istiyoruz ki bu kadar acının yaşandığı son deprem olsun. Yetkililer zamanında gerekli tedbirleri alsın ve aynı acıları yaşamayalım. Mart sayımızda daha umutlu yazılarla sizinle buluşmak dileğiyle. Geçmiş olsun hepimize.

Baharın tam anlamıyla hissedilmeye başlandığı Nisan ayından ve Dergimizin 110’uncu sayısından herkese merhaba. Bu ay dergimize de bahar geldi. Kalemini çok özlediğinizi bildiğimiz, sevgili dostumuz Elif Emir Öksüz aramıza döndü. Yine birkaç sayıdır bilişim köşemizi renklendiren Sarper Arıkan arkadaşımız da artık yazar kadromuzda. Bir de yepyeni iki kalemimiz var sizlerle tanıştırmaktan onur duyduğumuz. Ecrinnur Aytekin ve Gökçe Coulter. Gökçe, İzmir’de hekimlik yapan otistik bir dostumuz. Ecrinnur ise henüz 7’nci sınıf öğrencisi. Geleceğe duyduğumuz umudu yeşerten pırıl pırıl bir arkadaşımız. Ecrinnur’un dergimiz için güzel düşüncelerini metin ekinde bulabilirsiniz. Bu paylaşımlar ve taşıdığımız bayrağı gelecekte böyle gençlere bırakacak olmak bizi motive ediyor. Doğru yolda olduğumuza dair güvenimizi arttırıyor. Tüm dostlarımıza “Hoş geldiniz” diyoruz. Tıpkı bahar gibi bir sayıyla karşınızdayız bu ay. Her çiçekten bir koku, her ağaçtan bir yaprak toplayarak hazırladığımız sayımızın tanıtımına geçiyoruz. Oscar Ödül Töreni için erişilebilirlik de gündeme girmiş. Ne gibi düzenlemelerin yapıldığını Ali Çolak çevirisiyle okuyoruz. “Oscar” demişken sesli betimleme uzmanımız Gülcan Altun’a sözü verip “Başka Bir Festivalden 5 Film Betimlemeleri ve İncelemeleri” yazısında neler anlattığına bir bakalım. Erişilebilirlikle ilgili verileri yaşamımızdaki miniklere ne kadar küçük yaşta öğretmeye başlarsak meyvelerini de bir o kadar çabuk toplayacağımıza dair muhteşem bir yazıyla karşınızda Dilek Başar Açlan. Bir kör için yoldaştır beyaz baston. Nuri Turhan kendi yoldaşıyla dost olma hikayesini paylaşıyor bizimle. Eğitimci de olsalar eşitlikten, kapsayıcılıktan bihaber olan insanların yarattığı dünyada var olma çabası vermek gerçekten yorucu. Sevgi Mart Göcen, “Eğitim Hakkı Nasıl Engellenir?” başlıklı yazısıyla gözler önüne seriyor bu durumu. Okulunda herkes için oldukça sıradan olan bir deneme sınavında hatırlanmayan Ecrinnur Aytekin’in kalemi de bir başka eğitimde ayrımcılık vakası için dolaşıyor bu kez satırlarda. Gündemi çok hızlı değişen bir ülkede yaşıyoruz. Ama hiç unutmamamız ve hep taze tutmamız gereken bir konu var ki 6 Şubat Depremleri. Canan Çam Yücel her zamanki gibi unutulan bir grup olan kör çocuklar açısından ele alıyor depremleri ve hiç düşünülmeyenleri düşünmeye çağırıyor herkesi. Konuk yazarlarımızdan A_Normal_Norm “Mahallenin Delisi” diye nitelenen Psikososyal yeti farkı olanların gözünden değerlendirmeye çağırıyor bu söylemi. “Çok Cana Yakın ama O Olmaz” başlıklı yazısında, özlediğimiz kalemlerden Elif Emir Öksüz, Kalıp Yargı İçerik Modelinden hareketle ülkemizin girdiği seçim sürecinde neden yeti farkı bulunan milletvekili adaylarını çok az gördüğümüze dair bir açıklama koyuyor ortaya. Hazır seçimlerden söz etmişken, “Temsil Etmenin Dayanılmaz Çekiciliği ve Kaderini Başka Ellere Teslim Etmek (Seçime Dair)” başlıklı yazısında Burak Sarı, bugüne kadar yeti farkı bulunan bireylerin üstlendikleri adaylık ya da temsiliyet performanslarından hareketle, sürecin nasıl olması gerektiğine dair ipuçları veriyor bizlere. Her şeyin adamına göre uygulandığı ülkemizde, önyargılar da adamına göre gelişiyor. Nurşen Korkmaz tam da bu konuya ilişkin söyleyecek sözü olanlardan bu ay. Kim, kimin aynısı? Hangimiz bir işi diğeriyle aynı yapıyor? Ya da böyle bir zorunluluğumuz var mı? Neden insanları tek kalıba sokmaya çalışıyoruz? Gökçe Coulter’e bırakıyoruz sözü “Yapabilirmişim” başlıklı yazısıyla. Bilişim köşemizde ise Sarper Arıkan, Visual Studio Code’dan söz ediyor bizlere. Bilişim meraklılarını buraya alalım. Çok iş görecek bir uygulamayla geldik yine. Bu aylık bizden bu kadar. Her şeye rağmen umut var, her şeye rağmen yaşamak güzel ve “Güzel günler göreceğiz, güneşli günler. Motorları maviliklere süreceğiz.” İşte o güzel günlerde, Mayıs sayısında buluşmak üzere, şimdilik hoşça kalın.

Haziran sayımızdan merhaba dostlar. 2023 yılını da yarıladık. Acaba bu yılın kalan kısmında komik ağacın ötesine geçebilecek miyiz? Komik ağaç mı, ne? Bu sorunun Yanıtı Ali Çolak’ın efsane çevirisiyle zihinlerimize ulaşan güzel bir öyküde. Kahve içmek gibi sıradan bir faaliyet nasıl zehir edilir? Sonuçta sağlamcıların her şeyi zehir etme yeteneği var. Ayrıntılar için Dilek Başar Açlan’a bağlanıyoruz. Kahveyi zehir eder, yemeyeceğimizi de zorla yedirmeye çalışırlar. Bu komik durumun bir örneğini konuk yazarımız Ecrinnur Aytekin’den okuyoruz. Sağlamcılar var olan hayatımızı zehir etmekle kalmıyor, dünyaya gelip gelmememize bile karar vermeye çalışıyorlar ama bu sefer sağlam kayaya çattılar. Burak Sarı’nın onlara söyleyecekleri var. Nurşen Korkmaz ise Sağlamcılığı yerle bir eden bir kitap ile karşımızda bu ay. “Hak temellilik” son yıllarda dilimizden düşmeyen bir ifade. Çok isteyip bir türlü tam anlamıyla ulaşamadığımız bu mücadele tarzıyla engelli hareketi arasındaki duvarlar nasıl aşılır? Şeyma Büyükurvay Şatay’dan zihin açıcı bir yazı. Seçim sürecinde dildeki ayrımcılık örneklerine fazlaca tanık olduk. Konuk yazarımız Burcu İpek, güzel bir yazıyla yanıt veriyor bu söylemlere. Dünya Dijital Erişilebilirlik Günü’nü geride bıraktık. Sessiz sedasız geçip giden günü Elif Emir Öksüz kulağından tutmuş ve kapsayıcılık nedir bilmeyenlerin, her güncellemede uygulamaları kullanılamaz hale getirenlerin suratına tokat gibi çarpmış. Erişilebilirlik demişken, “WeWalk uygulamasındaki Danış” hizmetini merak edenler yanaşsın. Canan Çam Yücel’in güzel bir sürprizi var onlara. Sarper Arıkan Visual Studio Code anlatımına devam ediyor. Bu bölümde menüleri anlatıyor. İlgilileri kaçırmasın. Boş verelim bu meseleleri. Sevgi Mart Göcen, bir bebişe nasıl banyo yaptırılacağını oldukça güzel anlatmış. Bu aylık bizden bu kadar. Temmuz sayımızda daha umut verici ve güzel gelişmelerle buluşmak üzere.

Genç bir siyah olan Chris (Daniel Kaluuya), beya kız arkadaşı Rose'la (Allison Williams) birlikte, kızın ailesinin yanına, onlarla tanışmaya gider. Ancak bu kasabada tuhaf birşeyler vardır, burada yaşayan siyahlar, gizemli bir şekilde ortadan kaybolmaktadır. Burada yaşayan bir başka siyah, Chris'ten bir an önce oradan kaçmasını ister, ancak bu basit bir iş olmayacaktır.

Buz çağının yaşanmasıyla birlikte yer altına inen insan kolonileri, insanlığı tehtit eden doğadan daha vahşi bir güce karşı kendilerini yani insanlığı korumak zorundadır.

Uzun süredir tutuklu olduğu bir kişinin serbest bırakılmasını isteyen bir adam, bir polis memurunu, kızını ve bir grup yabancıyı rehin alır.

Hızlı ve Öfkeli 9, geçmişinden gelen bir tehdide karşı mücadele etmek zorunda kalan Dom ve ekibinin hikayesini konu ediyor. Dominic Toretto’nun artık tek önceliği oğlu Brian’ı korumaktır. Oğlu ve Letty ile birlikte gözlerden uzak sakin bir yaşam süren Toretto, istese de geçmişinden kurtulamaz. Bu kez geçmişi ile yüzleşmek zorunda kalan Toretto, siber suçlu Cipher ile birlikte çalışan terk edilmiş kardeşi Jakob’a karşı savaşmak zorunda kalır. Ekibi ile yeniden bir araya gelen Dom, kardeşinin lideri olduğu dünyayı yıkacak olan planı durdurmak için zorlu bir mücadeleye girişir.

Thanos'un (Josh Brolin) Sonsuzluk Eldiveni'ni ele geçirmesi ve kendi Dünya dengesini kurması nedeniyle süperkahramanlar dahil dünyanın yarısı küle dönüşmüştü. Geriye kalan ve yas tutan Yenilmezler'in as kadrosu Black Widow (Scarlett Johansson), Captain America (Chris Evans), Hulk (Mark Ruffalo), Thor (Chris Hemsworth) ve Iron Man'e (Robert Downey Jr.) kuantum bölgesinden gelerek aralarına katılan Ant-Man (Paul Rudd) umut ışığı olacak.

Bazen dileklerin gerçekleşmesi için biraz sihre ihtiyaç vardır... Doktora öğrencisi Gemma Ranford, Frazier ailesinin tarihi belgelerini kataloglama işini o kadar çok ister ki bunun için diğer adaylarla savaşmaya bile hazırdır. Tarihe tutkun Gemma, çaresizce tezini bitirmeye çalışıyordur ve belgelerin, araştırmalarına yardımcı olacak yeni bilgiler içerdiğini ummaktadır. Bulmayı hiç beklemediği şeyse çoğu insanın efsane olduğuna inandığı ve Frazier soyadına sahip herkesin dileklerini yerine getirdiği söylenen Dilek Taşı’dır. Genç kadın Virginia’daki küçük kasabada aileyle daha çok vakit geçirdikçe, Frazier’ların en içten dileklerinin gerçekleştiğini fark eder. Bir de Frazier’ların en büyük oğlu Colin’e umutsuzca âşık olduğunu… Uluslararası üne sahip bir hırsız da ava katılınca, bir asırdan uzun süredir kayıp olan Taş’ı bulabilmek için birlikte çalışmak zorunda kalan Gemma ile Colin’in zamanı daralır. Çünkü Taş yanlış ellere geçerse Frazier ailesinden kimse güvende olmayacaktır... “Deveraux’nun altın dokunuşu hikâyeye paha biçilemez ölçüde değer katmış.” Publishers Weekly Kasabada şahit olduklarından, bu adamı, ailesini tanıdıktan ve şimdi de evini gördükten sonra içinde özlem duygusu uyandı. Babası öldüğünden beri kendini hiçbir yere ait hissedememişti. Bir yere ve birine ait olmak, Gemma’nın en derin arzusuydu. Birbirlerini çok iyi tanıyorlar, diye düşündü Gemma. Birbirlerini o kadar iyi tanıyorlardı ki rahatça konudan konuya geçebiliyorlardı. İşte bu, diye geçirdi aklından. Ben de böyle bir şey istiyorum. Herkesi tanıdığım, herkesin birbirini önemsediği böyle bir samimiyetin parçası olmak istiyorum.

Bir sevgi romanı. Sadece elimi tutmuştu, bu tutuşta ne babanın sıcaklığı vardı ne de annenin sevecenliği. Bambaşka bir şeydi, elektriklenme bu yüzdendi. Elimi hafifçe sıkıyor, ben de ona karşılık veriyordum. Öte yandan da arkadaşlarımın görmesinden korkuyordum. Korkmakta da değil, çekiniyordum. Yürek atışlarımın sesini arkadaşlarım duyabilirdi. Yüreğimin bu denli attığına da ilk kez tanık oluyordum, heyecanım doruktaydı. Kamp ateşlerini yakıldığı yere doğru yürüyorduk. O yol bitsin istemedim. El ele sonsuz bir yolda yürümeliydik, sadece mete ve ben olmalıydık. Onca kalabalıkta sadece ikimiz. Kimse ilgilendirmemeliydi bizi, birlikte olunca her şey çoğalıyordu.

Sakin kalma yeteneği, önemli olmasına rağmen ihmal edilen bazı hayat becerilerindendir. En kötü kararlarımız ve etkileşimlerimiz, neredeyse her zaman, sakinliği yitirip endişe ve gerginliğe düşmenin sonucudur. Şaşırtıcı ama sakin kalmak neyse ki üzerinde çalışılıp geliştirilebilir bir güçtür. Olduğumuz yerde kalmamıza gerek yok; günlük zorluklara verdiğimiz tepkiler çarpıcı biçimde değişebilir. Sakin kalma sanatında kendimizi yavaş nefes alarak ya da birtakım çaylar içerek değil, düşünerek eğitebiliriz. Bu kitap, en büyük stres kaynaklarımızı sakince ortaya koyarak bizi öfke ve paniğe karşı koruyacak bir dizi ikna edici, hoş ve bazen de nükteli savlar sunacak. Alain de Botton öncülüğünde kurulan, en kalıcı sorunlarımızın kendimizi yeterince anlayamamaktan, şefkat ve iletişim eksikliğinden kaynaklandığına inanan The School of Life’ın (Hayat Okulu) hazırladığı Sakinlik, ilişkilerimizde ve gündelik hayatımızda iç huzurunu yakalamak adına bize yol göstermeyi hedefleyen bir rehber. Gerginlikten uzak kalmak, kaosun ortasında bile sükûnete tutunmak, öfkeyle kalkıp zararla oturmamak doğuştan gelen bir beceri değil, çeşitli pratiklerle kazanılan bir beceri, Hayat Okulu’na göre. Bu yolda ufkumuzu açacak, elimizden tutacak bu rehberin eşliğinde stresten olabildiğince uzak bir hayatın ve kendi iç huzurumuzun kapısını aralamak mümkün.

"Vatan" ve "Ulus" kavramlarının anlamını,ancak 19. Yüzyıl sonlarında kavrayabilen bizlerden çok önceleri Avrupalılar,Anadolu ve Boğazlar coğrafyasını "Türkiye" olarak tanımlamışlardır."Türk Ulusu" kavramını ise Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK; "Türkiye Cumhuriyeti'ni kuran Türkiye halkına, Türk Ulusu denir"şeklinde herkesin anlayacağı bir üslupla, net olarak ifade etmiştir.Birinci Dünya Savaşı sırasında, vatanın hemen her köşesindenaskere alınan veya gönüllü yazılan insanlarımız,bu büyük savaş içinde Türk Ordusu'nun çarpıştığı bütün cephelerdeomuz omuza savaşmışlar, kucak kucağa şehit düşmüşlerdir.Çanakkale'de şehitlik mertebesine ulaşan askerlerimiz arasındayaklaşık 300 Ermeni, Rum ve Musevi kökenli insanımızın da bulunması,aynı topraktan karnını doyuranların, yeri geldiğinde o toprağıhep birlikte savunmaları gerektiğini hatırlatan seçkin bir örnektir.Çanakkale nin bizlere hatırlattığı bir başka önemli gerçek de budurve bu toprakların insanları bir bütün olarak,hepimize ait olan vatanı savunmanın ne demek olduğunubelki de en çok Çanakkale'de fark etmişlerdir,Çanakkale'de farkına varılan bu önemli gerçek,vatan bildiğimiz topraklardaki varlığımıza kast edenlere karşıİstiklâl Savaşı'ndaki başı dik, onurlu ve kutsal direnişimize ruh vermiştir.

Yaşanan nükleer savaş sonrası bir yaşlı bakım merkezine sığınıp hayatlarını yeniden inşa etmeye çalışan bir avuç insan... Bu merkezi yöneten Hugo ve askerleri... Yok olmanın kıyısındaki insanların sıfırdan başlayan bir yaşam mücadelesi... Açlık, yoksulluk, esaret, teknolojik cihazlardan yoksunluk... Uygarlığın en üst seviyesindeki dünya nükleer savaşla nasıl tepetaklak olur? Peki ya savaştan önceki dünyayı neredeyse hiç görmemiş biri, telefonun ya da internetin ne olduğunu nasıl anlayabilir ya da nârenciye bahçesi ve gelincikli bir yamacın kokusunu nasıl bilebilir? Enkaza dönmüş bir dünyada yaşlı bakım merkezinde kalanlar gerçekten güvende midir? Bu bir hayatta kalma, dostluk ve aile hikâyesidir.

Küçük yaşta babasını kaybeden Perrine ile annesi, eşekleri Bıçkın’ın çektiği bir arabayla yollara düşerler. Amaçları akrabalarını bulmak ve yeni bir yaşam kurmaktır. Ancak yoksulluk ve annesinin hastalığı Perrine’e zor günler yaşatacak, ancak Perrine iyilik, beceri ve akılla ayakta kalacaktır. Çünkü kendine güvendikten ve emek verdikten sonra güzel bir gelecek kurmakta mümkündür. Türk okurlarının Kimsesiz Çocuk Remi ile tanıdığı Hector Malot’dan heyecanlı ve duygusal bir roman.

Afacan Bir Psikanalistin Düşünceleri Genç psikanalist Luca Nicoli soruyor, çağımızın en önemli psikanalistlerinden Antonino Ferro yanıtlıyor. Yanıtlarını verirken hem teorisyen kimliğini kuşanıyor Ferro hem de divana uzanmak istemeyen hastası bir seansta onun koltuğuna oturunca divana uzanıp seanslara öyle devam eden oyunbaz kimliğini. Psikanalizin kurucularına duyduğu minneti de elden bırakmadan bilinenlerin kirli ışığının bilinmeyeni görmeyi engellememesi için neler yapılabileceğini anlatıyor. Kâh çerçeve, teori gibi günümüz psikanalizinin önemli alanlarını açıklıyor, kâh hastaya bir sonraki seansa gelmesi için geçerli bir sebep vermek için onunla nasıl bir oyun kurmak gerektiğini. Bir yandan deneyimi ve bilgisiyle genç psikanalistlere rehber olurken bir yandan da meraklıları için psikanalizin ulaşılmaz görünen sınırlarını nüktedan ve kışkırtıcı diliyle aralıyor. Antonino Ferro 2 Mart 1947’de doğdu. 2013-2017 yılları arasında başkanlığını da yaptığı İtalyan Psikanaliz Kurumu’nun ve Uluslararası Psikanaliz Birliği’nin üyelerindendir. Avrupa, Kuzey Amerika, Güney Amerika ve Avustralya’da pek çok kurumda misafir profesör olarak çalışmıştır. Çalışmalarıyla psikanalizin gelişimine katkısı nedeniyle 2007’de Sigourney Ödülü’nü almıştır. Günümüz psikanalizinin en önemli isimlerinden biri olan Ferro hem yetişkinlerle hem çocuklarla çalışmaktadır. Psikanaliz aslında basit bir şey, uzun zamandır onu olabildiğince karmaşık ve anlaşılmaz hale sokan biz psikanalistleriz, sanırsınız ki Orpheus ile Pisagor’un gizemlerinden bahsediyoruz. Oysa psikanaliz feci basit bir işlemdir: Bir araya geldiğimizde gerçekliğin vahşetini nasıl özümleyebildiğimizi anlatır. Her çalışmanın başında Freud’dan alıntı yapmalı mı? Ya da genç analistler vakitlerinin çoğunu Freud okuyarak mı geçirmeli? Analiz süresi ne kadar olmalı? Analist yansızlığının sınırları nelerdir? Psikanaliz deyince hemen herkesin aklında canlanan divan gerçekten gerekli mi?

Ağaoğlu, devrin önemli isimlerinin konuk edildiği, siyasi ve fikri gelişmelerin tartışıldığı bir evde büyümüş, hayatı boyunca ailesiyle sıkı bağlarını hep korumuştur. Yaşadıklarını kaleme aldığı “Bir Ömür Böyle Geçti” (1975) ve “Sessiz Gemiyi Beklerken” (1982) adlı kitaplarını bir arada sunan bu kitapta, aile içi tanıklıklarını ve anılarını anlatıyor, Türk sosyal ve siyasi hayatı açısından önemli ayrıntılar sunarken avukatlık mesleğine dair deneyimlerini de aktarıyor. Süreyya Ağaoğlu (1903-1989), Türkiye’nin ilk kadın avukatıdır. “Ben Süreyya Ağaoğlu’yum. Bezmi Âlem Valide Sultanisi’ni bu sene bitirdim. Hukuk tahsili yapmak istiyorum, beni Hukuk’a kaydeder misiniz?” sözleriyle 1921 yılında Darülfünun’a başvurur, kızların da hukuk fakültesinde okuyabilmesinin yolunu açar. Çıktığı yolda başarıyla ilerlemiş, uluslararası kuruluşlarda görevler alarak, konferanslara katılarak ülkesini temsil etmiştir. Özellikle kadın ve çocuk hakları konusunda büyük katkılar sunmuş, bu alanda sivil toplum kuruluşlarına öncülük ederek geleceğe yön vermiştir.

Oliver Sacks’ın ölümünden sonra yayımlanan üçüncü derlemesi “Her Şey Yerli Yerinde”, ünlü nörolog-yazarın ilgi alanının genişliğini gözler önüne seren yazılardan oluşuyor. Bunlardan bazılarında Sacks’ın yüzme tutkusundan bahçe sevgisine, kimya merakından dünya dışı yaşam ihtimallerine olan ilgisine, pek çok kişisel yanını görüyoruz. Bazılarında ise ilgilenmeyi hiç bırakmadığı hastalarına ilişkin –hıçkırık krizlerinden rüyalara, depresyondan demansa geniş bir yelpazeden örnekler sunan– son vaka öykülerini okuyor veya kendi ölümlülüğüyle yüzleşmesine tanık oluyoruz. “Her Şey Yerli Yerinde” bilime, doğaya ve hayata karşı sınırsız bir merakın ve temelleri sağlam, sağlıklı bir iyimserliğin her yazıda hissedildiği bir veda kitabı. “… her şeye rağmen, insan hayatı ve kültürel zenginliğin harabeye dönmüş bir dünyada bile ayakta kalacağını umma cesaretini gösteriyorum. Kimileri sanatı kültürümüzün, kolektif belleğimizin savunma duvarı olarak görüyorlarsa da ben bilimin düşünce derinliğiyle, elle tutulur başarıları ve potansiyelleriyle aynı derecede önemli olduğunu düşünüyorum; bilim, iyi bilim, temkinli ve yavaş ilerlese de, kavrayışları, sezgileri sürekli test edilip deneye tabi tutulsa da, daha önce hiç olmadığı kadar gelişip zenginleşiyor. (…) Bizler dünyanın bugünkü krizleri atlatmasını sağlayıp daha mutlu zamanlara giden yolu açabiliriz.”

John Craxton’ın İngiltere ve Ege kıyıları arasında geçen hayatı bir sanatçının önce kendini bulma ve sonra da tekrar tekrar yeniden var etme gücünü ispatlıyor. Usta bir kalemden çıkan, güneş ışığı, deniz tuzu ve neşeyi hissederek okunabilecek zengin bir 20. yüzyıl masalı… Titiz ayrıntılar ve hikâyelerle dolu bir anlatım… Craxton, yaşamı boyunca sanat eleştirmenlerinin yorucu, formülleştiren yaklaşımlarından nefret etti, dolayısıyla kısa ancak anlamlı açıklamalar getirmekte usta olan Collins’in, Craxton’ın neden ideal yazarı olduğunu anlamak çok da güç değil. – James Cahill, Times Literary Supplement Güzel yazılmış bir kitap… Craxton hayatının çoğunu Ege kıyılarında yaşamak isteyerek geçirdi ve sonunda gidebildiğinde hayal ettiği her şeyi orada buldu. Okurken bile insan güneşi hissediyor. – Mark Gatiss, The Times 2022 Anglo-Hellenic League Runciman Ödülü 2022 William M. B. Berger İngiliz Sanat Tarihi Ödülü için uzun listeye alındı.

“Kasvetli Çağ” farklı kültürlere ve inançlara karşı hoşgörülü olan kadim Roma İmparatorluğu’nun Hıristiyanlığın gelişiyle başlayan karanlık tarihini anlatıyor. Greko-Romen dünyada insan avları, kitap yakmalar, sürgün edilen filozoflar, yağmacı keşiş çeteleri, tapınakların yerle bir edilmesi, heykel ve tasvirlerin tahribatı gibi pek çok hadisenin yaşandığı bu dönem, Klasik Antikçağ’ın mirasını ortadan kaldırmış ve “klasik dünya”yı büyük bir yıkıma uğratmıştı. Catherine Nixey gazeteci olmanın yazınsal imkânlarını sonuna kadar kullanarak sürükleyici bir tarih kitabı sunuyor. “Kasvetli Çağ” yayımlandığı tarihte yılın en iyi kitaplarından biri kabul edilmiş, özgünlüğü ve üslubu dolayısıyla akademik olsun olmasın pek çok övgüye değer görülmüştü. “Harika bir kitap… Nixey (…) dinsel hoşgörüsüzlüğün ve entelektüel tek-kültürlülüğün hüzünlü hikâyesini anlatıyor.” New York Times “Hıristiyanlık galip geldiğinde nelerin kaybedildiğini açığa çıkaran … yıkım ve çaresizliğe dair keyifle okunan bir kitap. Nixey ciddi bir akademisyenin otoritesiyle iyi bir gazetecinin canlı üslubunu birleştiriyor.” The Times

“1925’te Meslek dergisinde 35 hikâyesi çıktı ise de sanat hayatına, “Ayaşlı ve Kiracıları” bir yana, 1946’ya kadar uzun bir ara verdi. Bu tarihten sonra yayımladığı hikâyelerle sevilen, aranan bir hikâyeci oldu. Hayattan aldığı konuları konuşur gibi, temiz bir dille, sadelik, içtenlik ve rahatlıkla edebiyatsız, oyunsuz yazdı. Esendal’ın, kahramanlarına sevgi ve şefkatle eğilen, onları gündelik yaşayışları içinde en yapmacıksız, rahat ve karakteristik taraflarından görmesini bilen, renkli-canlı aktaran bir hikâyeci olduğunu gösterir.” (Behçet Necatigil) “Yalınlık, açıklık, kısalık gerçek yazın adamlarının ulaşmak istedikleri bir düzeydir. Ama herkes bunu yapamaz, az sözle, az tanımlamayla, az ‘edebiyat’la, daha doğrusu ‘edebiyat yapmamak’la başarılı olunacağını bilemez, düşünemez. Esendal’ın öykülerinin başarısı, kalıcı yanı ölümsüz güzelliği, onun da Çehov gibi, ‘Denizin rengi mavidir’ diyebilecek kadar süslerden uzak bir dille yazmasıydı. Bugün bile bu öyküleri, içinde yaşarmışçasına okuyor, o olayların içinde imişiz gibi okuyorsak, yazarın gerçek ‘edebiyat’ın temel niteliklerini bilmesinden, başarıyla kullanmasındandır.” (Oktay Akbal)

“Nova Roma’da Gece Güneşi” bir Lâle Müldür anlatısı. Onun yaşamının ve şiirinin çeperlerinden çıkan bir hikâye. Balat sokaklarında başlayan anlatı Cihangir evreninde sürüyor. Evini, semtini, arkadaş ortamlarını, toplumu, ülkeyi, felsefeyi, dini ve siyasi gelişmeleri kendi kurmacası içinde resmediyor. Müldür. İlhan Berk, Ece Ayhan, Nilgün Marmara, Ömer Uluç, Komet, Orhan Duru, Ahmet Güntan, Gülseli İnal, Mazhar Candan, Hür Yumer, Fatih Özgüven, Hümeyra gibi pek çok sanat ve kültür insanı anlatının kurmaca yapısı içinde şiirsel kimlikler kazanıyor. “Nova Roma’da Gece Güneşi” zaman, yer ve dil bakımından “Bizansiyya”nın yörüngesinde bir anlatı. Bir başka deyişle, günlük havasındaki “defterlerin anarşik güzelliği”nden kurtulup gelen, poetik ve çılgın bir özkurmaca. Lâle Müldür, felsefe-müzik-şiir sacayağına oturan bir yaşam kesitini büyülü dilin aleviyle ısıtıyor. Eğer bir gün İlhan Berk Elinde çantası başında kepiyle Ama uzaktan yaklaşırsa size Durun deyin! Durdurun onu! Daha fazla konuşmasın size! Belki de bambaşka şeyler söyleyebilir çünkü!

Suçluluk hissinin aşktan daha güçlü bağlar yarattığı ilişkiler, bugüne geleceğin gözünden bakarak hayatları üzerinde oynarken kurgunun ağlarına takılan, ancak bir maskenin ardında konuştuğunda kendi gerçeklerini ifade edebilen, ileriye bir adım atan insanlar ve geriye kalan sahipsiz yüzler… “Sahipsiz Yüzler” insanın kendini gerçekleştirme çabasına, özgünlük sorununa, hakikat arayışına, yanılsamalara, arzularla yanlış eşleşen düşünce ve duygulara, gençliğe özgü romantizme, aşka, yasak aşka, köle-efendi ilişkisine, sapkın eğilimlere, kötülüğe, dostluğa, aldatmaya ve bağışlamaya dair bir roman. Anlatıcının yorumları ve olayların rengi karakterlerin bakış açısına göre değişiyor, bir karakterin hayatındaki düğüm diğerinde çözülüyor ama varoluşa dair muamma adım adım zorlaşıyor. Mehmet Erte neredeyse tüm karakterlerin başrolde olduğu bu çok hikâyeli romanında önceki kitaplarındaki temel meseleleri en uç noktaya taşıyor; karanlığı aydınlatmaya çalışmıyor, mizahi üslubuyla bize nasıl bir karanlık içinde bulunduğumuzu gösteriyor. “Onu sürekli aldatan bir kadından hayalleri için vazgeçmek yerine, onu sürekli aldatan bir kadın için hayallerinden vazgeçtiğinde manevi varlığını son zerresine kadar kaybetmiş, tamamen adanmış ve dolayısıyla adeta kutsanarak yeniden doğmuş oluyordu.”

Yaşlı bir varlık… Büyük Tufan’dan önce yaşamış… Ona tanıklık etmiş… Anlattığı hikâyeye bakılırsa zamanımıza kadar yaşamaya devam etmiş… Kendisini, etrafındakileri, daha önce yaşadığı toplumu ve toplumumuzu bu kitapta anlatıyor. Peki kim bu varlık? Nasıl bu kadar uzun zamandır hayatta kalabilmiş? Eylem Yurtsever, bu ilk romanında antik destanlarda ve kutsal metinlerde geçen Büyük Tufan’ı farklı bir yorumla resmediyor.

"Kalbimin ritmini en çok sevgiler, aşklar yükseltti. Ben de herkes gibi geçici hevesler, uçucu mutluluklar, kırılma ve yıkım anları yaşadım. En güzel yıllarımı, mektuplar yazarak geçirdim. Sözcüklerin bin bir anlam taşıyan yankısının, coşku ve özlemlerin yakıcı gelgitlerinin, kuşkular, suçlama ve çaresizliklerin sabırla satırlara döküldüğü uzun geceler yaşadım. Sonraları, aşk üzerine çok şey söyledim, aşkın türlü görünümlerini, yaşanma biçimlerini anlatan romanlar, öyküler yazdım. Hayal ettiğim ya da yeniden kurguladığım her aşk sözcüklere dönüşürken gerçeği aştı ve yeni bir gerçeklik kazandı. Aşk, kendi imgemizi yeni baştan yarattığımız, kendimize yeni ve anlamlı bir varoluş aradığımız bir süreç. Benzersiz güzellik ve zenginlikte bir olgu. Başka biriyle bütünleşmeye yönelik derin, evrensel bir arzu. Bir başkaldırı ve özgürlük eylemi olduğu kadar imkânsız bir sonsuzluk rüyası. Bu kitap benim aşk üzerine düşünme ve yazma deneyimlerimden doğdu. Yazdıklarımdan örneklerle ilerlerken aşka dair bildiğim ne varsa içine aldı. Dilerim, yaşanmakta olan, yaşanıp bitmiş ya da yaşanacak tüm aşklara bir ayna ve armağan olur. "

‘Captain America: Civil War" ile "Avenger: İnfinity WAr’ arasındaki zaman dilimine odaklanan olan Black Widow solo filminde Black Widow, yani Natasha Romanoff, geçmişiyle yüzleşmek için evine dönmek zorunda kalıyor. Doğumunda KGB'ye verilen Natasha, örgüt tarafından nihai ajanı olması için yetiştirilir. SSCB dağıldığında serbest çalışmaya başlar ve günümüz New York'una taşınır. Hükümet ise onu öldürmek için peşine düşer.

KPSS 2022 Tarihin Pusulası Tamamı Çözümlü Soru bankası.